Παρακαλώ, κουρδίστε με λίγο ακόμα!

Κουρδίστε με, να χορέψω!

Κουρδίστε με να τραγουδήσω!




Κουρδίστε με να γελάσω!




Κουρδίστε με να διασκεδάσω!




Κουρδίστε με να κολυμπήσω στα δάκρυά σας!




Κουρδίστε με να σκαρφαλώσω στα όνειρά σας!




Κουρδίστε με να μοιραστώ τη θλίψη σας!

Κουρδίστε με να καταπιώ το φόβο σας!




Κουρδίστε με να σας αγκαλιάσω!




Κουρδίστε με να τρέξουμε μαζί!




Κουρδίστε με να διαλύσω την ομίχλη σας!




Κουρδίστε με να μασκαρευτούμε!




Κουρδίστε με να ταξιδέψουμε μαζί!




Κουρδίστε με να ακυρώσω τη φτώχεια!






-----------
ΣΗΜ. Οι εικόνες από το google: toy pictures

κάποια κατάμαυρα Χριστούγεννα ή το νόημα της γιορτής

Ελεγα να μη γράψω ποτέ για τούτη την ιστορία. Να την αφήσω στην άκρη, να χαθεί, όπως χάθηκε κι ένα διηγηματάκι με μερικά στοιχεία της τα οποία είχα ενσωματώσει μέσα του. Φέτος όμως, που έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε, μπορώ να τη διηγηθώ με σχετική ψυχραιμία.

Εκείνα τα Χριστούγεννα λοιπόν, επιστρέφαμε από Πήλιο για να κάνουμε πρωτοχρονιά στην πόλη μας. Σταματήσαμε για λίγο στο Βόλο για ανεφοδιασμό, τσιγάρα, τσίπουρο, κλπ, και συναντήσαμε τους γονείς μιας συναδέλφου. Προτείναμε να τους πάρουμε μαζί, να μη ταλαιπωρηθούν με το τρένο που σκόπευαν να πάρουν, αλλά αρνήθηκαν ευγενικά. Ισως από λεπτότητα, επειδή εμείς είμαστε νιόπαντροι, να μην ενοχλούν. Το παράξενο είναι ότι κι εμείς δεχτήκαμε αμέσως την άρνησή τους, χωρίς να επιμείνουμε καθόλου όπως συνηθίζαμε. Ισως σεβαστήκαμε την ηλικία τους και την αποφασιστικότητα που διέκρινε την άρνησή τους, «μπορεί να θέλουν να μείνουν μόνοι οι άνθρωποι» σκέφτηκα, κρίνοντας ίσως εξ ιδίων, «μπορεί να φοβούνται που είσαι φρέσκια οδηγός» μου είπε ο καλός μου.

Φτάσαμε αισίως στο σπίτι, μετά από μπόλικες αποτυχημένες προσπάθειες να βρούμε κάποιο φαγάδικο ανοιχτό τέτοια μέρα, και το μόνο φαγώσιμο που υπήρχε στην κουζίνα μας ήταν μερικά κρεμμύδια, οπότε φάγαμε μια υπέροχη κρεμμυδόσουπα! Το ζουμί της ιστορίας όμως, δεν βρίσκεται μέσα σε αυτή τη σούπα, το μάθαμε λίγες μέρες αργότερα.

Το τρένο που έτρεχε αμέριμνο στα θεσσαλικά λιβάδια σταμάτησε απότομα όταν κάποιος τράβηξε το σήμα κινδύνου. Ενα ανθρώπινο κεφάλι είχε εξακοντιστεί στα χωράφια. Ηταν το κεφάλι του πατέρα της συναδέλφου, το οποίο είχε αποκοπεί βίαια, όταν εκείνος το είχε βγάλει -εκπαιδευτικός άνθρωπος, δεν ήταν αγράμματος ο μακαρίτης- να θαυμάσει τη θέα του χωριού του, που φαινόταν από μακριά. Ενα δέντρο βρέθηκε στο διάβα του τρένου και το ξερρίζωσε. Μόλις σταμάτησε το τρένο, η γυναίκα του η έρμη έτρεξε αλαφιασμένη να το μαζέψει, αλλά τη συγκράτησαν. Μαύρα Χριστούγεννα για την οικογένεια εκείνη, τότε, πριν πολλά χρόνια. Μα πολύ μαύρα. Κατάμαυρα.

Από εκείνη τη χρονιά, έπαψαν να έχουν οι γιορτές και τόση σημασία για μένα. Η δυστυχία που ήρθε να αποτυπωθεί τόσο κοντά μου, έφερε όλες τις δυστυχίες του κόσμου μαζί της. Τότε μπόρεσα να καταλάβω πολύ καλά τι σημαίνει να πενθεί κάποιος χριστουγεννιάτικα -και όχι μόνο. Να πενθεί επειδή πεινάει, επειδή κρυώνει, επειδή είναι άρρωστος, επειδή είναι μόνος, επειδή... επειδή... επειδή πιστεύει πως υπάρχει θεός, αλλά ΔΕΝ...

Αν υπήρχε, θα άφηνε να γίνονται δυστυχήματα, και μάλιστα στα γενέθλιά του; Θα άφηνε να υπάρχει δυστυχία και ανισότητα; Τόσο απλά ερωτήματα, χωρίς απαντήσεις. Η μοναδική απαντηση που δίνω είναι ότι ο θεός βρίσκεται μέσα στον Ανθρωπο και καλό είναι να γιορτάζει ο Ανθρωπος πάντα. Τα εξωτερικά νταμπαντούμπα είναι ιστορίες για αγρίους.

-------
ΣΗΜ. Η εικόνα από το google: train pictures

Ευχούλες από μένα για όλους τους συνιστοχωριανούς!

Ιστοχωριάτισσες και Ιστοχωριάτες! Καλά Χριστούγεννα με μια καρτούλα με τον προφήτη-μπαλίτσα (έργο funEL) και ένα τραγουδάκι δικό μου, για να προσέχετε τις τσέπες σας!!!

Καλά να περάσετε!!!:-)))


-----------
ΣΗΜ. Το δεντράκι είναι το γνωστό δεντράκι...

τι συνέβη τότε στο Πεντάγωνο..?

Οταν πέφτει η σφαλιάρα, δεν προλαβαίνει ο λαβών να δει από πού του ήρθε. Σιγά σιγά, ερευνά να ανακαλύψει τον σφαλιαριστή του. Μια εκδοχή εδώ:

http://www.pentagonstrike.co.uk/pentagon_gr.htm#Main

Χριστουγεννιάτικο δωράκι: τα ΚΤΕΛ ξανά στο διαδίκτυο!

Ανώνυμος σχολιαστής με πληροφορεί σε παλιό post για την επαναλειτουργία της ιστοσελίδας των ΚΤΕΛ. Προσωρινά, φιλοξενεί τα δρομολόγια η σελίδα mykosmos.gr και σύντομα θα ξαναλειτουργήσει το ορίτζιναλ ktel.org

ΠΑΤΕΙΣΤΕ ΓΙΑ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΚΤΕΛ

Η σχετική ανακοίνωση:

Λόγω προσωρινής αναστολής λειτουργίας του ktel.org και για να συνεχίσει το mykosmos.gr να σας προσφέρει συγκεντρωμένη ενημέρωση με στόχο την εξυπηρέτησή σας, στη σελίδα αυτή θα βρείτε συγκεντρωμένες διαδικτυακές δ/νσεις στις οποίες μπορείτε να ανατρέξετε για να βρείτε τα δρομολόγια των ΚΤΕΛ που επιθυμείτε. Ζητούμε συγγνώμη στην περίπτωση κατα την οποία στις πιο κάτω τοποθεσίες δεν βρείτε το δρομολόγιο που επιθυμείτε. Όταν το ktel.org επανέλθει σε λειτουργία, τo mykosmos.gr θα αποκαταστήσει τη σύνδεσή του με αυτό, διατηρώντας παράλληλα την παρούσα σελίδα.




------------------
ΣΗΜ.1. Αυτό είναι ένα ποστ εκτός αρίθμησης, επειδή κάποιος φούρνος γκρεμίστηκε -πράγματι!
ΣΗΜ.2. Ευχαριστώ κ. ανώνυμε:-) η προσφορά σας είναι συγκινητική και μακάρι να ακολουθήσουν και άλλες παρόμοιες, ώστε να γίνει φανερό ότι οι πόρτες που βροντάμε δεν ανήκουν όλες σε... κουφούς!

199-Σχόλια που σκόρπισα εδώ κι εκεί, αυτό το Δεκέμβρη

Μερικά από τα σχόλια που άφησα εδώ κι εκεί μέχρι σήμερα, με σειρά από το πιο πρόσφατο στο παλαιότερο:

------------------------
Δεν ξέρεις πόσο μαρτυριάρα είναι η θάλασσα.. εχμ...
Τα σκοτεινά μονοπάτια πάλι τι τα θέλεις; Και με χάρτη χάνεται κανείς εκεί πέρα!

Ζήτα το τρενάκι και μη ντρέπεσαι, ε
(στην ανάγκη, ψώνισέ το μόνος σου)

:-))

padrazo

------------------------
Γιατί να τρέμω παρακαλώ..?
Είναι γνωστό ότι υποστηρίζω πως όλοι είμαστε καλλιτέχνες εν δυνάμει.. πως δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς το σπέρμα της έφεσης προς τη ζωγραφική..

Εμπαινε Μαρξούλη, λίγη τόλμη χρειάζεται -μόνο!

allu fan marx

------------------------
Αυτό το έλεγε η θεια-Παρθένα, η πόντια μαγείρισσα του οικοτροφείου των Ποντίων Κυριών... Αν δεν είσαι βέβαιος ότι το πρωτοδιατύπωσε ο μακαρίτης, μπορεί να είναι ποντιακό ρητό.

..και ύστερα λέν ανέκδοτα για τους ποντίους..
(μόνο ο κ. Πανίκας τα δικαιώνει)

atheofobos

------------------------
Βρε παιδιά, αν είναι να κάνουμε λογαριασμό για το πόσο κακό έκανε ο ένας και ο άλλος… τι να πούμε πια για όσους ζουν σήμερα και είναι σε δράση και είναι σιγουρότατο ότι αποκλείεται να δικαστούν για ο,τιδήποτε. ΟΥΦΦΦΦΦ
..μήπως κολλήσαμε στον Αουγκούστο επειδή ακριβώς πέθανε;..
..και.. γιατί δεν κολλήσαμε π.χ. στο Φράνκο ή στον Σαλαζάρ;..
..επειδή εκείνοι φρόντισαν να “δικαιωθούν” με πράξεις “μετανοίας”;.. λέω τώρα..
Ανέκαθεν μου τη σπάγαν οι τζάμπα μάγκες και νομίζω πως σε αυτή τη περίπτωση το παραξηλωνουμε στη μαγκιά. Δε μιλώ για πράξεις, ε, αυτές υπάρχουν και δε σβήνονται. Αλλά το να (ξανα) σβήνουμε ένα σβησμένο, πώς να γίνει, είναι κάπως ανορθόδοξο.
..και.. δε χαραμίζω τα σκατά μου για ένα τάφο.. προτιμώ να τα ρίχνω σε (σουπερεγκληματικά) μούτρα που χαμογελούν χαριτωμένα._ (δεν ξαναγραφω και σόρρυ Πάνο για την κατάχρηση)

panosz

------------------------
Η "τέλεια γυναίκα" είναι ανέκδοτο, όπως ακριβώς ο "τέλειος άντρας", ο "τέλειος blogger", η "τέλεια γάτα", ο "τέλειος γάτος", το "τέλειο ψάρι", κλπ κλπ

:-)))

..μόνο ο "τέλειος μαλάκας" υποψιάζομαι ότι κάπου εδώ γύρω βρίσκεται.. ολόκληρο διαδίκτυο, όλο και κάποιον θα κρύβει..:-Ρ

mavros gatos

------------------------
Artois_και_όποιος_άλλος, δεν αναρωτήθηκες μήπως το λάθος, ή αναγνωστική ανεπάρκεια, (ή αυτό που εννοείς ως λάθος) είναι δικό σου; Ο εγκέφαλος παίζει παράξενα παιχνίδια όσον αφορά την αντίληψη της πραγματικότητας, ένα μικρό δείγμα στο πρόσφατο post μου: Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΝΟΗΣΗΣ (μικρά αποσπάσματα-2) και στο παλιότερο: Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΝΟΗΣΗΣ (μικρά αποσπάσματα-1)

..και.. ξεκόόόόόλλα! :-)
(ευχαριστώ πάντως για τη διαφήμιση)

observer-artois

------------------------
Μπράβο βρε panokato! Εκπληκτικό!:-)

..αν ξοδεύανε για κοινωνικό έργο τα λεφτά που δίνουν για να χτίζονται φυλακές και για μισθούς φυλάκων.. λέμε τώρα.. μια σκέψη έκανα...

panokato

geocities & Γράμμα του Ταράσιου Ζαντορόζνι, απεργού πείνας από τις 29 Νοέμβρη ’06

------------------------
Σήμερα θέλω να σχολιάσω κατι τι συμπληρωματικά: πόσο με αφήνει και μένα έκπληκτη η ικανότητα του νου να ακροβατεί και να απλώνεται προς διάφορες διευθύνσεις ξεκινώντας από μια μικρή και -φαινομενικά- άσχετη λεπτομέρεια.
Στη δουλειά μου, αυτή η ικανότητα υπήρξε πολύ σημαντική, επειδή έδινε την μοναδική λύση σε προβλήματα μέσα σε μια μαγική στιγμή!
Στο χόμπυ του γραψίματος, μια τρίχα σε μια κόκκινη ζακέτα π.χ. μπορεί να δημιουργήσει από μόνη της ολόκληρη ιστορία και μάλιστα να οδηγήσει το μυαλό σε δρόμους φιλοσοφίας, κοινωνιολογίας, ταξικων αντιπαραθέσεων, κλπ κλπ, όπως σε ένα παλιό διηγηματάκι μου, την “Ιουλία”. Πολλοί το θαύμασαν, όταν αποκάλυψα την “πηγή” της έμπνευσης όμως, αμέσως, την ίδια στιγμή δλδ, το διήγημα υποτιμήθηκε.. μάλλον επειδή δεν πληρούσε την αντίληψη των πολλών που μπορεί να το προτιμούσαν “αυτοβιογραφικό” ή δεν ξέρω τι άλλο… Οι εικόνες που έχει δημιουργήσει καθένας στον εγκέφαλό του, παίζουν παράξενα παιχνίδια!!!
Το να εμφανίζει όμως ο δημιουργός τον τρόπο της (συνήθους ή όχι) αντίληψης ο οποίος οδηγεί στα πονήματά του, είναι δυσκολονόητο και συνήθως ασυγχώρητο. Μια φορά έκανα το λάθος να αποκαλύψω μια τεχνική στη ζωγραφική μου και ο λαβών την αποκάλυψη έσπευσε να υποτιμήσει το έργο!
Αυτό, ευτυχώς, δεν συμβαίνει πάντοτε...

raresteak

------------------------
«“οι ραδιοσυχνότητες λειτουργούν ως μηχανική δόνηση μέσω κρυστάλλων που δονούνται σε ένα ελαστικό περιβάλλον (δέρμα) στην συχνότητα 2,8 MHz, δηλαδή 2.800.000 κύκλους /sec. Το σήμα που εκπέμπεται προκαλεί εναλλασσόμενη πίεση και βαθουλώματα στο δέρμα κάνοντας micromassage στο επίπεδο των τριχοειδών και εντείνοντας την παραγωγή υαλουρονικού οξέος“.»
Μετάφραση: Οι κοσμοσφαιρικότητες λειτουργούν ως υπερβαρυτικές δονήσεις μέσω τεριρέμ που δονούνται σε ένα μεταφυσικό περιβάλλον (κάρμα) στην συχνότητα 2,8 ΜΧΖ (ΜηΧεσωΖαχαρη), δηλαδή 2.800.000 κόλους/sec. Το σήμα που εκπέμπεται προκαλεί καταβαραθρώσεις στα κούφια δέρματα κάνοντας micromassage (όπως λέμε μικροφωνίζει) στο δάπεδο των επινεφριδίων και επεκτείνοντας την παραγωγή διογκωμένης πολυστυρόλης.
ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΙΣ ΤΡΙΧΕΣ - ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ (ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΗ ΤΣΕΠΗ)

x-psilikatzoy

------------------------
Το ζουμί είναι ότι η σκέψη δε γίνεται να συστηματοποιηθεί όσον αφορά την Ιστορία. Ετσι, εξετάζονται απο τους μελετητες μεμονωμένες παράμετροι. Είναι αδύνατο -πρακτικά- να μελετηθούν όλα όσα διαμορφώνουν μια ιστορική στιγμή και έτσι μένουμε στα "τυπικά" ΠΟΙΟΣ-ΠΟΥ-ΠΟΤΕ-ΓΙΑΤΙ και αυτό το ονομάζουμε Ιστορία.
---
..σε αντιδιαστολή με τα μαθηματικά γράφω το "συστηματοποιηθεί" και με τις λοιπές θετικές επιστήμες..

don't kiss the frog

------------------------
Πολύ καλό Νικόλα!
Μου άρεσε πολύ!:-))
Γενικά, νομίζω ότι είναι δύσκολο να περιγράφονται οι λεπτομέρειες και σε αυτό το σημείο πλεονεκτείς!

..τρόμαξα να αφήσω σχόλιο..
αν και εχω συνδεθεί με το μπλόγγερ, δεν με δεχόταν με τπτ, έτσι υπογράφω ως "άλλος".. μυστήρια πράγματα σήμερα.. κάτι θα επισκευάζουν φαίνεται.

ένα σχόλιο που ΔΕΝ μπορώ να αφήσω στου beerman

------------------------
~~~ για τη Μ13 η συνέχεια-->>

Σε είκοσι λεπτά είχε πέσει και το τρίτο γλωσσόφιλο, μέσα στο αυτοκίνητο, όσο αυτή οδηγούσε.
Οι από πίσω κόρναραν. Είχαν κλείσει την κυκλοφορία στην Κηφισίας.
Δεν τους ένοιαζε.

Σε είκοσι λεπτά είχε πέσει και το τέταρτο γλωσσόφιλο, μέσα στο αυτοκίνητο, όσο αυτή οδηγούσε.
Οι από πίσω κόρναραν. Είχαν κλείσει την κυκλοφορία στη Μιχαλακοπούλου.
Δεν τους ένοιαζε.

Σε είκοσι λεπτά είχε πέσει και το πέμπτο γλωσσόφιλο, μέσα στο αυτοκίνητο, όσο αυτή οδηγούσε.
Οι από πίσω κόρναραν. Είχαν κλείσει την κυκλοφορία στη Μεσογείων.
Δεν τους ένοιαζε.

συνεχίζεται........... (στο μεταγωγών, η τύπισσα ήταν ρωσίδα χορεύτρια)

;-)

12/12/2006 05:03:03 PM Rodia έγραψε...

..κατευθείαν από τη Σιβηρία λέμε.. ο Βασίλης της έσπασε τον πάγο!

ΜΠΡΡΡΡΡΡΡΡΡ ΜΠΡΡΡΡΡΡΡ
(απο κάπου μπάζει μάλλον)

abelofilosofies

------------------------
Τι τα ξεχωρίζεις; Αυτό που έχω καταλάβει είναι πως ΟΛΕΣ οι θέσεις (4,5,6...) σε ΜΙΑ δωδεκακύλινδρη κατάσταση τούρμπο με διπλό διαφορικό και ζάντες αλουμινίου είναι το ποθητό ενός άντρα.

;-)

padrazo

------------------------
Ενημέρωση και συζήτηση από τη πρώιμη νηπιακή ηλικία, αυτό χρειάζεται. Και να μη σταματά η συζήτηση επειδή "έχουμε δουλειές" ή "είμαστε απασχολημένοι".. με κάτι τέτοιες δικαιολογίες τ.κ. κόβουν τα παιδιά την επικοινωνία, κλειδώνουν, και έχουν δίκιο.

nanakos

------------------------
ΕΝΑΣ ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΙΑ = ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ ΚΟΚΚΙΝΙΩΤΗΣ
Το παράξενο είναι ότι η Ιστορία για να γραφτεί “σωστά” γράφεται όσο το δυνατόν αργότερα, όσο γίνεται πιο μακριά χρονικά από τα “ιστορικά” γεγονότα. Για να ειναι όσο γίνεται πιο “αντικειμενική” λένε.
Το παράξενο επίσης είναι ότι οι μαρτυρίες όσο απομακρύνονται χρονικά από τα γεγονότα, τόσο πιο ζαχαρωμένες είναι και ομιχλωδεις. Τους λείπει ο ρυθμός της εποχής όπου συνέβησαν.
Ετσι, διαβάζουμε αποστασιοποιημένα εντελώς τι γινόταν στην αρχαία Αίγυπτο με κάθε λεπτομέρεια, βασισμένοι στα υπολείμματα των ανθρώπων και του πολιτισμού τους και εξάγουμε ‘σοβαρά’ και ‘αντικειμενικά’ συμπεράσματα. Πώς γίνεται να είμαστε τόσο βέβαιοι για κάτι που συνέβη χιλιάδες χρόνια πριν και να αμφιβάλλουμε για γεγονότα που συνέβησαν π.χ. προ 50ετίας; Τι παράξενο, αλήθεια!:-)

x-psilikatzoy

------------------------
“Αρχίζω να εγκαταλείπω” σημαίνει “αρχίζω να φεύγω”, δηλαδή στο λέω για να με σταματήσεις, ίσον κάνε κάτι να μη φύγω, άρα ίσως εκείνος στον οποίο απευθύνεται η δήλωση να είναι ο ήδη φευγάτος, οπότε, μάλλον “αρχίζω να εγκαταλείπω” μπορεί να σημαίνει και “μη φεύγεις”.

parafonos

------------------------
Αγαπητέ μου μίστερ Φώλιε, συνεχύστε συνεχύστε απτόητος. Σαν τις παραστάσεις του κ. τάδε "Πούστησε στο Παλλάς" σύμφωνα με δήλωση (σημερινή, φρέσκια!) παρουσιάστριας πολιτιστικής εκπομπής σε κρατικό κανάλι.
Λόγω τιμής, να μη χαρώ τ' αφτιά μου.

mr. folios

------------------------
Ο γραφομανής μπλόγγερ με το ενσωματωμένο πληκτρολόγιο πιάστηκε απ' αυτό, όπως ο βαρώνος Μυνγχάουζεν από την κοτσίδα του, για να βγει από το λάκκο των σχολίων. Πληκτρολογούσε και ξαναπληκτρολογούσε με μανία και κάποια στιγμή εκτινάχτηκε και σώθηκε! Ο υπολογιστής ανέβηκε και αυτός στην ορατή επιφάνεια των πραγμάτων, όπως ακριβώς το άλογο ακολούθησε το βαρώνο, οπότε ουδεμία απώλεια σημειώθηκε. Τέλος καλό, όλα καλά. Χαίρετε!:-)

old boy

------------------------
..μπερδεμένος στον ομφάλιο λώρο
να γεννηθώ δε βρίσκω χώρο!

;-)

0 comments

------------------------
Ευτυχώς δεν είμαι τόσο απαισιόδοξη.
Ενας πόλεμος δε χάνεται, ακόμα κι αν χαθούν όλες οι μάχες πλην της τελευταίας!
..και.. η τελευταία αργεί ακόμα πολύ..

Καταστροφολογίες κάθε είδους είναι ανεκτές εφόσον κρατούν στην τσίτα τους ερευνητές και ανοιχτές τις διόδους πληροφόρησης.

:-) ωραίος ο Καιρός

vlemma

------------------------
Χμμ.. δυο διάσημοι μπλόγγερς λοιπόν προτείνουν να εκσυγχρονιστεί το παλιό καλό "ΚΑΝΤΕ ΕΡΩΤΑ - ΟΧΙ ΠΟΛΕΜΟ" στο "ΦΕΡΤΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ"...

ΔΙ-Α-ΦΩ-ΝΩ (ξανά) ;-)

scipper's

------------------------
Χείμαρρος οι λέξεις, ένα παράπονο διακρίνω, κι... ανάθεμα κι αν κατάλαβα για τι πρόκειται!

..κόψτα και κάνε τα λιανά να μάθουνε κι οι άλλοι
τι δίνει πόνο στη καρδιά και βάρος στο κεφάλι..

stereotaxy

------------------------

Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά καντήλια πέφτουν
μην έπεσαν του Πούτινος τα φοβερά Τουπόλεφ;
μην έρχονται κοπαδιστάν σαράντα Κοσμοσφαίρες;
ουδέ Τουπόλεφ έπεσαν ουδέ και Κοσμοσφαίρες
μόν' είν' του Λιάκου οι πορδές π' αστράφτουν και βροντάνε
στο ΕΞΤΡΑ τσάνελ ράγισαν τα έρημα τα τζάμια
χτυπά το χέρι του βαριά απάνω στα ντουβάρια
και σειέτ' η γης κι ανάβουνε σαρανταδυό καντήλια
κι ο Λιάκος λέει «σας τά 'λεγα, θα βγουν οι Προφητείες
που θε ν' ανοίξουν οι ουρανοί να βρέχουνε πακέτα»
μα ουρανοί δεν άνοιξαν κι οι Προφητείες πάνε
άνοιξε μόνο η ψειρού να βάλει μέσα bloggers
- Πετάξτε bloggers τ' άρματα, πετάξτε τα ποντίκια
εδώ είν' η χώρα των πιστών, των καταφρονεμένων
- Δεν είν' η χώρα των πιστών, μόν' είν' ένας μπουμπούνας
που διαφημίζει παπαριές και σαβουροπακέτα
οι bloggers τον ξεσκέπασαν, στεγνά τον καταγγείλαν
..κι ο έρημος ο Λιάκουρας το φ'σάει και δεν κρυώνει..

+η καθοδοςτωνπροφητειων+

funEL

------------------------
Με εικόνες σκεφτόμαστε έτσι κι αλλιώς. Αυτές αποκρυπτογραφούμε με την ομιλία ή όποια άλλη έκφραση. Ο εγκέφαλος με εικόνες “σκέφτεται”. Αν μπορούσαμε να απελευθερωθούμε από αυτή την αδυναμία (γνώμη μου) θα πλησιάζαμε στο συναίσθημα και την αλήθεια των πραγμάτων, η οποία (οξύμωρο? όχι και τόσο αν το σκεφτούμε) βρίσκεται μακριά απο τα πράγματα.
Τροφή για σκέψη το ποστ :-)

chartopontikas

------------------------
Με συγχωρείτε πολύ αλλά δεν μπορώ, δυσκολεύομαι δλδ, να νιώσω σεβασμό προς ανθρώπινα μυαλά κολλημένα. Το ρήμα "πιστεύω" από μόνο του δηλώνει ψιλοκόλλημα σε κάτι το οποίο δεν αποδεικνύεται. Επειδή ακριβώς σέβομαι τον Ανθρωπο, θέλω την πρόοδο της ανθρωπότητας και όχι την οπισθοδρόμηση.

:-)

Victor

------------------------

FINITO LA MUSICA

ΣΗΜ.1. Το επόμενο θα είναι και το τελευταίο "κανονικό" post, εκτός αν γκρεμιστεί κάνας φούρνος! (εξαιρείται η ενότητα των σχολίων που θα ανεβαίνει κοντά στο τέλος κάθε μήνα)
ΣΗΜ.2. Εγώ τ' αφήνω αυτό το blog, εκείνο δε μ' αφήνει κυριε Πρόεδρε...

Μόλις τώρα δα χτύπησε το κουδούνι και άνοιξα

Ηταν μια γυναίκα που κρατούσε κατι χαρτάκια «είμαι ο έρανος της εκκλησίας της ενορίας σας» είπε «δεν έχω τίποτα» απάντησα «ούτε μισό ευρό;» ρώτησε συμπληρώνοντας «αυτό έχει μεγαλύτερη αξία από εκείνους που δεν έχουν» έκλεισα την πόρτα χωρίς άλλη λέξη και έχασα την ευκαιρία να πολλαπλασιάσω την αξία ενός μισόευρου.

ζουρναλίστ στο φαρ-ήστ

άμα στο φαρ-ήστ

δηλώνεις ζουρναλίστ

γράφεσαι στη λιστ

μπλακ λιστ

νουάρ λιστ

πάντως σε κάποια λιστ

πας για φιναλίστ




και να καούν τα κάρβουνα λέμε

είμαστε μια φτωχή και μόνη χώρα του far east...

Oλο λέμε «έτσι όπως πάμε θα γίνουμε Αλβανία» ή «δεν είμαστε και Αλβανία» απαξιώνοντας τους γείτονές μας που είναι τάχα μου καθυστερημένοι περί τα πολιτιστικά, την παιδεία, κλπ κλπ, και δεν κοιτάμε τα δικά μας, εκτός πια αν εννοούμε "πολιτισμό" το "παίρνω αμπάριζα και κλείνω" -παιδικές βιβλιοθήκες, ηλεκτρονικούς τόπους πολιτιστικής ενημέρωσης, κλπ κλπ.

Η υπόθεση cultureguide είναι γνωστή, ο υπουργός πολιτισμού (του ποιού πολιτισμού? του Μέγαρου?) καθάρισε μόνος του! Σιγά που θα ρώταγε καναν άλλο... Τουλάχιστον εδώ η Αλβανία κερδίζει στα σημεία: ζήτησε τη γνώμη της Βουλής και το ζήτημα του λουκέτου στην εκεί Ακαδημία των Επιστημόνων εκκρεμεί, δεν χάθηκε οριστικά.

Γράφει το news.in.gr για τις παιδικές βιβλιοθήκες: (oι επισημάνσεις δικές μου)

Την αναστολή της λειτουργίας του Οργανισμού Παιδικών και Εφηβικών Βιβλιοθηκών, εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων, ανακοίνωσε τη Δευτέρα 13 Νοεμβρίου η πρόεδρός του Αιμιλία Γερουλάνου.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι μπαίνει «λουκέτο» σε 28 παιδικές βιβλιοθήκες, σε όλη τη χώρα, παρά συνηθισμένες δημόσιες δηλώσεις επισήμων για τη σπουδαιότητα του βιβλίου στην ανατροφή των παιδιών.
Σύμφωνα με την κ. Γερουλάνου, ο Οργανισμός αδυνατεί να καταβάλει τα δεδουλευμένα των υπαλλήλων του και τα κοινόχρηστα των τελευταίων πέντε μηνών, καθώς τους τελευταίους μήνες δεν έχει λάβει κρατική ενίσχυση.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το υπουργείο Παιδείας καθυστερεί να διορίσει τέσσερα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και έτσι δεν υπάρχει δυνατότητα αίτησης για την ετήσια επιχορήγηση.
Όσο για τα χρέη προς το ΙΚΑ, ο οργανισμός ζήτησε ευνοϊκή μεταχείριση («διακανονισμό που γίνεται σε ποδοσφαιρικές ομάδες και τεχνικές εταιρείες»), αλλά το αίτημα δεν έγινε δεκτό.
Σύμφωνα με το Βήμα, ο Oργανισμός έχει αναζητήσει υποστηρικτές και στον ιδιωτικό τομέα και ήδη έχουν βρεθεί έξι χορηγοί που υιοθέτησαν ισάριθμες βιβλιοθήκες. Ωστόσο, χωρίς τη στήριξη του υπουργείου Παιδείας δεν μπορούν να επαναλειτουργήσουν οι βιβλιοθήκες που έκλεισαν.
Ο Oργανισμός Παιδικών και Εφηβικών Βιβλιοθηκών ιδρύθηκε το 1979 και από τα τελευταία στοιχεία προκύπτει πως κατά μέσον όρο 2.400 παιδιά την ημέρα ζητούσαν να εξυπηρετηθούν από αυτόν, και μάλιστα σε περιοχές όπου η πρόσβαση στο βιβλίο δεν είναι αυτονόητη (Κύθηρα, Σέρρες, Ηλεία, Καρδίτσα).
«Είναι κρίμα που αναστέλλουμε τη λειτουργία μας όταν τα λειτουργικά έξοδα για τις 28 βιβλιοθήκες δεν ξεπερνούν τις 700.000 ευρώ» επισήμανε η κ. Γερουλάνου.

Οπότε... εμείς είμαστε Αλβανία και όποιος έχει αντίθετη γνώμη να περάσει με τον κηδεμόνα του!!!

..κατά τα άλλα.. μας ενοχλούν οι bloggers.. φαντάζομαι τι άποψη θα εκφράσουμε ως χώρα στην επιτροπή περί θέσπισης νόμων στην ΕΕ για το blogging...

Είναι ντροπή (δεν είναι?) η χώρα που θα μπορούσε να ζήσει προβάλλοντας τον πολιτισμό (της) να τον πολεμά, να τον κρύβει, να τον (εξ)αφανίζει, εξαπατώντας με ποταπές δικαιολογίες περί οικονομικών τάχα περικοπών, κλπ κλπ..

Αμα δεν υπάρχουν λεφτά -όπως λέτε- ενισχύστε (όχι με λόγια αλλά με ΕΡΓΑ, με πραγματικές διευκολύνσεις) την επιχειρηματική πρωτοβουλία των μικρών επιχειρηματιών ή... κόψτε κάτι από τις μίζες επιτέλους! ΑΜΑΝ ΠΙΑ

Ναι, είναι ενοχλητικό να κλείνουν επιστημονικά ιδρύματα!

O N. Ago ζητά συγνώμη, για την ενόχληση! και ενημερώνει σε σχόλιο-έκκληση που μου έστειλε, για την απόφαση της αλβανικής κυβέρνησης να βάλει λουκέτο στην Αλβανική Ακαδημία Επιστημών Academy of Sciences of Albania

Το σχόλιο:

Μετά τη ψηφοφορία (12/12/2006) από την πλειοψηφία στη Βουλή της Αλβανίας, η χώρα δεν έχει πλέον την Ακαδημία των Επιστημόνων! Αργά τη νύχτα, ψηφίστηκε το νομοσχέδιο της κυβέρνησης(;) «Για την Ακαδημία των Επιστημόνων» με 75 ψήφους υπέρ(!) 2 κατά και 3 παρών! Σύσσωμη η αντιπολίτευση, απείχε της διαδικασίας, διαμαρτυρόμενη για το πρωτοφανές αυτό γεγονός. Η επιστημονική, ακαδημαϊκή και εκπαιδευτική κοινότητα, εκλιπαρούσανε, θεωρώντας την πράξη αυτή ως έγκλημα κατά της επιστήμης, η κυβέρνηση ωστόσο επέμενε και κατάφερε τελικά, να κλειδώσει τις πόρτες τον Ερευνητικών Ινστιτούτων που ήταν υπό την Ακαδημία!

Οι βουλευτές του PBDNJ(Κόμμα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα) Spiro Peçi και Leonard Solis ήταν αυτοί που ψήφισαν κατά του νομοσχεδίου και οι Leonard Demi(PD), Ymer Tola(PDK, Niko Nerenxi(PAA) δήλωσαν παρών!

Παρακαλώ πολύ, αν το γεγονός αυτό σε αγγίζει κι εσένα, είτε κάνε μια αναφορά είτε ανέβασε την είδηση στο δικό σου μπλογκ! Έτσι, η φωνή της διαμαρτυρίας, θα δυναμώσει και θα κάνει τους παχύδερμους και αυταρχικούς κυβερνώντες στην Αλβανία, να σκεφτούνε καλά, πριν οριστικοποιήσουν την ειδεχθή τους πράξη!

Φιλικά Ν.Ago


--------------------
ΣΗΜ. Καμιά χώρα δεν επιθυμεί να ανακατεύονται στα εσωτερικά της, όταν όμως πρόκειται για πόλεμο, διαφέρει το πράγμα. Η κατάργηση ενός πνευματικού ιδρύματος ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου. Η γνώμη μου είναι ότι ο πόλεμος εναντίον της Γνώσης και της Επιστήμης είναι το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Αρχικά, ο χαρακτηρισμός "ειδεχθής" για την πράξη αυτή της αλβανικής κυβέρνησης με ενόχλησε, δεν χρησιμοποιείται αυτή η λέξη παρά μόνο για εγκλήματα. Αν όμως τα πράγματα είναι τόσο σοβαρά, όπως ο Ν.Ago αφήνει να εννοηθεί, μάλλον η λέξη ταιριάζει απολύτως και στηρίζω την έκκλησή του, καταγγέλοντας με τη μικρή δύναμη αυτής της σελίδας το γεγονός.

διαφημιστικό σποτάκι - στήριξη στους μικρούς εκδότες

To Savvato 16 Dekemvriou 11-5 tha ginei BAZAAR vivliwn kai diaforwn antikeimenwn sthn Plateia Mekrourh, exw apo to vivliopwleio AMONI. Ekei tha vriskontai kai oi Larry Cool, Odusseas Androutsos gia na ypograpsoun ta vivlia tous pou tha diatithentai se eidikh timh. Elate na agorasete, na akousete mousikes, na mas deite, na ta poume, genika peraste mia volta gia kafedaki. Tha eimai ekei.

Christos

------------------
ΣΗΜ. η πλατεία Μερκούρη βρίσκεται στα Πετράλωνα, κοντά στο σταθμό του ΗΣΑΠ

195-σήμερα μορφώθηκα επαρκώς

Διάβασα στου Λε Νονς περί της διαφοράς του τσιμπουκιού από την πίπα, έμαθα από τον πασκάλ πώς αντιλαμβάνεται την πίπα ένας άντρας, κάτι ανέβασε η παρένθεση για γυναικείο οργασμό, κάτι ο κανίβαλος για αυνανισμό, ο Γατούλης ανέβασε φόρα παρτίδα τα προσωπικά δεδομένα του γάτου του, το τσουτσούνι σε φωτό δλδ και πρώτη φορά είδα τσουτσούνι γάτου, κι έτσι μπορώ να κάνω ολίγη αποχή. Μπούχτισα λέμε! Τρέχω να ράψω τις καινούργιες κουρτίνες, να γαζώσω μια παπλωματοσακκούλα, να ταχτοποιήσω το χαρτομάνι που με τριγυρίζει, να μαγειρέψω κάτι για το βράδυ, να προγραμματίσω ένα βίντεο, ενδιαμέσως θα λύνω κανα SUDOCU να βουλώνω τα κενά και θα ρίχνω μια ματιά στο προγραμματάκι που μαθαίνω. Αργότερα, ίσως ζωγραφίσω λιγάκι. Αρκετά δεν είναι; Το κλείνω λοιπόν το μηχάνημα για σήμερα μη ξεμυαλίζομαι άλλο. Αυτάάάάάάάάάάάά



άλλα πέντε μένουνε και θα καούν τα κάρβουνα του ΝΑΤΟ

194-Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΝΟΗΣΗΣ (μικρά αποσπάσματα-2)

...τίποτε δεν μας εμποδίζει να χρησιμοποιούμε μια λογική γλώσσα για να περιγράψουμε ένα μη λογικό συλλογισμό. (σελ. 312)

Αν δεν υπάρχει στενός δεσμός ανάμεσα στις γνώσεις και στις προθέσεις μας, η λογική οδηγεί στην τρέλα και όχι στην ευφυΐα. (σελ. 313)

Το να φανταζόμαστε πως τα πράγματα μπορούν να οριστούν τόσο τέλεια ώστε να επιτρέπουν σε διαφορετικούς ανθρώπους να τα κατανοούν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, είναι ένα ωραίο όνειρο. Ωστόσο, αυτό το ιδανικο δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί, διότι για να συμφωνούν δυο νοήσεις τέλεια μεταξύ τους, σε κάθε επίπεδο λεπτομέρειας, θα έπρεπε να είναι ταυτόσημες. (σε. 321)

Οι επιστήμονες και οι φιλόσοφοι αναζητούν πάντοτε την απλότητα. (σελ. 323)

Για να αξιοποιήσουμε τη δύναμη της γλώσσας, πρέπει να αποκτήσουμε πολλούς διαφορετικούς τρόπους κατανόησης. (σελ. 352)

Ο ομιλητής λαμβάνει ως πρότυπο τη δική του νόηση και θεωρεί ότι ο ακροατής είναι όμοιος με αυτόν. (σελ. 393)

Οταν προσπαθούμε να εξηγήσουμε όσα νομίζουμε ότι ξέρουμε, συχνά καταλήγουμε να λέμε κάτι καινούργιο. (σελ. 396)

Ο,τι αποκαλούμε πολιτισμό, είναι ακριβώς αυτό: οι εννοιολογικοί θησαυροί που συσσωρεύουν οι ανθρώπινες κοινότητες κατά τη διάρκεια της ιστορίας. (σελ. 397)

Μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις που μας επιφύλαξε η σύγχρονη επιστήμη των υπολογιστών (ή πληροφορική) ήταν η ανακάλυψη του πόσο πολλά πράγματα μπορούν να γίνουν με τόσο λίγα είδη συστατικών. (σελ. 414-415)

Εξάλλου, πώς πετυχαίνει η τέχνη του συγγραφέα να δίνει ζωή σε τόσο ρεαλιστικούς χαρακτήρες; Θα ήταν γελοίο να πιστεύει κανείς ότι τα ανθρώπινα πρόσωπα μπορούν να απεικονιστούν ικανοποιητικά με τόσο λίγες λέξεις. Στην πραγματικότητα, οι μυθιστοριογράφοι χρησιμοποιούν φράσεις που ενεργοποιούν μεγάλα δίκτυα από υποθέσεις που υπάρχουν ήδη μέσα στο νου του αναγνώστη. Χρειάζεται μεγάλη επιδεξιότητα για να δημιουργεί κανείς τέτοιες ψευδαισθήσεις, για να μπορεί να ενεργοποιεί άγνωστες διαδικασίες μέσα στο νου αγνώστων αναγνωστών και να τις διαπλάθει σύμφωνα με τους σκοπούς του. Πράγματι, κατ’ αυτόν τον τρόπο, ένας συγγραφέας μπορεί να καταστήσει τα πράγματα πιο διαφανή και από την ίδια την πραγματικότητα... (σελ. 416)

«Κάθε αναγνώστης διαβάζει μόνο ό,τι υπάρχει ήδη μέσα του. Ενα βιβλίο είναι μόνο ένα είδος οπτικού οργάνου που προσφέρεται από το συγγραφέα για να μπορέσει ο αναγνώστης να ανακαλύψει μέσα του εκείνο που θα του ήταν αδύνατο να βρει δίχως τη βοήθεια του βιβλίου.» Μαρσέλ Προυστ (σελ. 416)

Σχόλιο: Συμφωνώ!!!

Πρόταση δική μου: Σπειροειδής κίνηση ΜΕΣΑ στο σωλήνα, στην εσωτερική πλευρά του. Τυχαίο σημείο εκκίνησης, τυχαία πορεία, τυχαία κατάληξη. Το «κάτω» είναι το πλέον βέβαιο, το «πάνω» λιγότερο, τα «δεξιά-αριστερά» σχεδόν ανύπαρκτα όρια. (σελ. 419)


Χωρίς αυτές τις βραχυπρόθεσμες αναμνήσεις, όλα θα μας φαίνονταν εντελώς νέα την κάθε στιγμή, και δεν θα είχαμε την παραμικρή αίσθηση συνέχειας, ούτε καν αυτήν της ύπαρξης. (...) Η δύναμη της συνείδησης πηγάζει όχι από μια αδιάκοπη μεταβολή της κατάστασης, αλλά από την ύπαρξη αρκετής σταθερότητας, ώστε να μπορούμε να διακρίνουμε τις σημαντικές αλλαγές που πραγματοποιούνται μέσα στο περιβάλλον μας. (σελ. 431)

...η πραγματικότητα έχει τη δυνατότητα να αποδέχεται ή να απορρίπτει τις διάφορες θεωρήσεις μας των πραγμάτων, δηλαδή τις διάφορες οπτικές μας γωνίες. ALLEN NWELL (σελ. 434)

Σχόλιο: Υπάρχει η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ερήμην μας; Γιατί δεχόμαστε την ύπαρξή της εντελώς αβασάνιστα; Μήπως η λεγόμενη «πραγματικότητα» είναι απλά μια ΣΥΜΒΑΣΗ;;

ΙΔΕΑ: Λειτουργούμε ως μικροτσίπ βιονικά για την παραγωγή ενέργειας ενός τεράστιου εγκεφάλου, του οποίου δεν έχουμε συνείδηση ή -αν έχουμε- αποκαλούμε Θεό, κλπ.


Οι αντιγραμματικές εκφράσεις μπορούν συχνά να έχουν κάποιο νόημα, όταν οδηγούν σε σαφείς και σταθερές νοητικές καταστάσεις.
Η γραμματική είναι υπηρέτης της γλώσσας και όχι αφέντης της. (σελ. 447)

...Το πώς σκεφτόμαστε πρέπει να ασκεί μια ισχυρή και καθολική επιρροή στο πώς μιλάμε, αν μη τι άλλο δια μέσου της επιρροής που έχει στο είδος των πραγμάτων που θέλουμε να να πούμε. (σελ. 449)

«Η γλώσσα είναι η συλλογική τέχνη της έκφρασης, μια σύνοψη πολλών χιλιάδων ατομικών διαισθήσεων. Το άτομο χάνεται μέσα στη συλλογική δημιουργία, αλλά η προσωπική του έκφραση έχει αφήσει κάποιο ίχνος στην ελαστικότητα και την ευκαμψία που είναι εγγενείς σε όλα τα συλλογικά έργα του ανθρώπινου πνεύματος.» EDWARD SAPIR (σελ. 453)


Κάθε άνθρωπος επινοεί νέες ιδέες: οι περισσότερες πεθαίνουν μαζί με τους εμπνευστές τους, αλλά μερικές επιβιώνουν και κερδίζουν μια θέση στο λεξικό του πολιτισμού. (σελ. 453)

«...Η σκέψη, υπό μια ακριβή ψυχολογική έννοια, δεν είναι ποτέ απλά και μόνο η αποκατάσταση μιας πρόσφορης, περασμένης κατάστασης που παράγεται από ένα συνδυασμό ενδιαφερόντων, αλλά η εκμετάλλευση του παρελθόντος ώστε να επιλύονται οι δυσκολίες του παρόντος.» F. C. BARTLETT (σελ. 456)


Για να λύσουμε ένα σύνθετο πρόβλημα, δε φτάνει να ξέρουμε τι μπορεί να πάει στραβά. Χρειάζεται να έχουμε και κάποιο θετικό σχέδιο επίλυσης. (...) Για να καταστρώσουμε μακροπρόθεσμα σχέδια, πρέπει να υιοθετήσουμε μια διανοητική στάση που απελευθερώνει το νου από τα τετριμμένα και παραμερίζει τα επουσιώδη εμπόδια. Κάτι τέτοιο, όμως, θα ήταν πολύ δύσκολο να επιτευχθεί αν παρέμεναν επί σκηνής πάρα πολλοί λογοκριτές: θα μας απέτρεπαν από στρατηγικές που δεν έχουν εγγυημένη επιτυχία και θα διέλυαν τα σχέδιά μας πριν ακόμα αρχίσουμε να τα υλοποιούμε. (σελ. 464)

Η τέλεια λογική σπανίως βρίσκει εφαρμογή στην πραγματικότητα. Μια από τις δυσκολίες είναι να βρούμε αδιαμφισβήτητους κανόνες συλλογισμού. Το σοβαρώτερο πρόβλημα, όμως, είναι να βρούμε αδιαμφισβήτητες βάσεις για τα επιχειρήματά μας. Είναι πρακτικά αδύνατο να προβούμε σε μια βεβαίωση για ένα οποιοδήποτε γεγονός του πραγματικού κόσμου η οποία να είναι πάντοτε αληθής. (...) Οι εξαιρέσεις είναι ένα γεγονός της ζωής, επειδή ελάχιστα «γεγονότα» είναι πάντοτε αληθή. Η λογική αποτυγχάνει επειδή προσπαθεί να βρει εξαιρέσεις σ’ αυτό τον κανόνα. (σελ. 466)

Η παραδοξολογία αντικατοπτρίζει την επιθυμία επιστροφής στην ξένοιαστη παιδική ηλικία, τότε που μπορούσε κανείς να σκέφτεται χωρίς να υφίσταται τον παραμικρό εξαναγκασμό να είναι λογικός, και μπορούσε να ενώνει μεταξύ τους λέξεις χωρίς νόημα, απλώς και μόνο για την απόλαυση του ρυθμού ή της ρίμας. (σελ. 468)

«Σιγά σιγά, απαγορεύεται στο παιδί αυτή η απόλαυση, [να ενώνει μεταξύ τους λέξεις χωρίς νόημα, απολαμβάνοντας το ρυθμό ή τη ρίμα] ώσπου στο τέλος δεν του επιτρέπονται παρά μόνο λεκτικοί συνδυασμοί που έχουν νόημα. Αργότερα, όμως, κάνουν την εμφάνισή τους προσπάθειες απελευθέρωσης από τους περιορισμούς που έχει μάθει. (...) Το χιούμορ είναι ένας τρόπος φυγής από οδυνηρές καταστάσεις.» S. Freud (σελ. 468)

Το χιούμορ έχει μια πρακτική και ενδεχομένως ουσιαστική λειτουργία στον τρόπο με τον οποίο μαθαίνουμε. (σελ. 469)

Σχόλιο: ΣΙΓΟΥΡΑ!!!


Μπορεί να κάνουμε λιγώτερα λάθη αν περιοριζόμαστε σ’ ένα τρόπο συλλογισμού στενό και «λογικό», έτσι όμως θα ανακαλύψουμε και λιγώτερες νέες ιδέες. Είναι αποδοτικώτερο να χρησιμοποιούμε μεταφορές και αναλογίες, μολονότι είναι συχνά ατελείς και παραπλανητικές. (σελ. 470)

Η λειτουργία του γέλιου είναι να διακόπτουμε το συλλογισμό ενός άλλου ανθρώπου! (...) Οπως και το χαμόγελο, έτσι και το γέλιο έχει μια παράξενη ασάφεια, αφού συνδυάζει στοιχεία στοργής και συμφιλίωσης με στοιχεία απόρριψης και επιθετικότητας. (...) Το χιούμορ πρέπει να αναπτύχθηκε παράλληλα με την ικανότητά μας να επικρίνουμε τους εαυτούς μας. (...) Από τη στιγμή που καταφέρνουμε να νοιώθουμε από μόνοι μας ντροπή για τον εαυτό μας περιγελώντας σιωπηρά τα ίδια μας τα σφάλματα, δεν έχουμε πλέον ανάγκη τον εμπαιγμό των άλλων. (σελ. 471)

Σχόλιο: Ο αυτοσαρκασμός όμως δεν απαιτεί μια πιο εξελιγμένη νοητική κατάσταση;; Μου φαίνεται παράξενο να έχει «ανάγκη» ο άνθρωπος τον εμπαιγμό... την κοροϊδία.. το ρεζίλεμα... Δηλαδή, για να αποφύγει αυτά αυτοσαρκάζεται;;; Παράξενο!!!

Καταφεύγουμε στις ποσότητες όταν δεν μπορούμε να συγκρίνουμε τις ποιότητες των πραγμάτων. (σελ. 478)

Στο μέτρο που η επιτυχία είναι ανταλλάξιμη με το χρόνο, την τροφή ή την ενέργεια, είναι χρήσιμο να θεωρούμε την ηδονή ως ισοδύναμη του πλούτου. (σελ. 479)

Οι ποσοτικές κρίσεις μας βοηθούν να παίρνουμε αποφάσεις μόνο επειδή μας εμποδίζουν να σκεφτόμαστε υπερβολικά τα πραγματικά δεδομένα. (σελ. 480)

Η μη παραγωγική χρήση του χρόνου ισοδυναμεί ουσιαστικά με σπατάλη ενέργειας αποκτημένης με κόπο! (...) Το μόνο που χρειάζεται είναι να βρούμε τρόπους να ιεραρχούμε διαφορετικά τις προτεραιότητές μας. (...) Ο,τι αισθανόμαστε ως επώδυνο -αλλά και ο,τιδήποτε απλώς «αντιλαμβανόμαστε»- ίσως εξαρτάται (...) περισσότερο από τον πολιτισμό παρά από τη βιολογία. (σελ. 482)

Η νόηση είναι απλώς αυτό που κάνει ο εγκέφαλος. (σελ. 483)

Ο εγκέφαλος φτιάχνει αναμνήσεις οι οποίες κατόπιν τροποποιούν τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε. Η κύρια δραστηριότητα του εγκεφάλου είναι να επιφέρει αλλαγές στον ίδιο του τον εαυτό. (σελ. 485)

Σκεφτείτε ότι, καθώς μεγαλώνετε, δεν είστε ποτέ ο ίδιος όπως ήσασταν σε κάποια προηγούμενη στιγμή. Αν τέτοιες μικρές διαφορές έχουν μεγάλη σημασία, αυτό θα αποδείκνυε πως ούτε κι εσείς είστε πάντοτε εσείς. (σελ. 487)

Η κατοχή έχει έναν αποφασιστικό ρόλο σε όλα μας τα σχέδια, διότι δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κανένα υλικό, εργαλείο ή ιδέα, αν προηγουμένως δεν αποκτήσουμε τον έλεγχό τους. (σελ. 494)

Συχνά, το πόσο εύκολα κατανοούμε κάτι εξαρτάται από την ταχύτητα με την οποία μπορούμε να περνάμε από τη μια νοητική σφαίρα στην άλλη. (σελ. 502)

Η γλώσσα μας βρίθει από παράξενους τρόπους αναπαράστασης των πραγμάτων, σάμπως αυτά να ανήκαν σε τελείως διαφορετικές σφαίρες ύπαρξης. (σελ. 503)

Με τις πιο μεγαλειώδεις ιδέες μας συμβαίνει ό,τι και με τα εξελικτικά μας γονίδια: αρκεί να σχηματιστούν μια μόνο φορά, κατά τύχη, για να μπορούν κατόπιν να διαδίδονται από τον έναν εγκέφαλο στον άλλο. (σελ. 504)

«Ο κόσμος έχει διατηρήσει τους συναισθηματισμούς απλά επειδή είναι τα πιο πρακτικά πράγματα στον κόσμο. Χάρη σε αυτούς και μόνο οι άνθρωποι κάνουν διάφορες πράξεις. Ο κόσμος δεν ενθαρρύνει έναν απολύτως λογικό εραστή, για τον απλούστατο λόγο ότι ένας απολύτως λογικός εραστής δεν θα παντρευόταν ποτέ. Ο κόσμος δεν ενθαρρύνει έναν απολύτως λογικό στρατό, επειδή ένας απολύτως λογικός στρατός θα λιποτακτούσε.» Gilbert K. Chesterton (σελ. 505)

Σχόλιο: ΣΙΓΟΥΡΑ!!! Γι αυτό προτιμώνται οι (εθελοντές) φαντάροι!!!

Επιθυμούμε πάντοτε σφόδρα τη βεβαιότητα, αλλά το μόνο αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι ότι υπάρχει πάντοτε χώρος για την αμφιβολία. Και η αμφιβολία δεν είναι ένας εχθρός που θέτει περιορισμούς σε όσα γνωρίζουμε: ο πραγματικός κίνδυνος για την ανάπτυξη της νόησης είναι η τυφλή πίστη, το αντίδοτο της αμφιβολίας. (σελ. 507)

Κάθε φορά που αρχίζουμε να μιλάμε ή να πράττουμε, είμαστε αναγκασμένοι να θέτουμε τον εαυτό μας σε ακριβείς και προσανατολισμένες στην πράξη νοητικές καταστάσεις, καταστάσεις στις οποίες οι περισσότερες ερωτήσεις που θέτουμε καταστέλλονται. (σελ. 508)

Συχνά, τα νοητικά μοντέλα που έχουμε για τους φίλους μας είναι -από κάποιες απόψεις- καλύτερα από τα νοητικά μοντέλα που έχουν εκείνοι για τον εαυτό τους. (σελ. 510)

Τα μοντέλα του Κόσμου που διαθέτουμε, μολονότι δεν μας παρέχουν ικανοποιητικές απαντήσεις για τον Κόσμο στο σύνολό του, και παρ' ότι μας δίνουν συχνά εσφαλμένες απαντήσεις για τα υπόλοιπα πράγματα, μπορούν να μας πουν κάτι για μας τους ίδιους. (σελ. 511)

Σχόλιο: ΣΙΓΟΥΡΑ!!!


__________________________________

ΣΗΜ.1. Συνέχεια από εδώ: Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΝΟΗΣΗΣ (μικρά αποσπάσματα-1)

ΣΗΜ.2. Το βιβλίο το διάβασα πριν από 6 χρόνια περίπου και από τότε όλο και του ξαναρίχνω ματιές.

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΝΟΗΣΗΣ
του Marvin Minsky
εκδοσεις ΚΑΤΟΠΤΡΟ
Αποσπάσματα απο το βιβλίο + σχόλια + ρητά

(τέλος)

193-Πρόσεχε μαλάκα! Κρατάω όπλο!

Το παιδί που μού 'σπειρες μαλάκα, αυτό είναι τ' όπλο μου

Μπορεί να το γέννησα, αλλ' αυτό είναι άλλο θέμα μαλάκα

Ας μη τό 'σπερνες μαλάκα

Ας πρόσεχες μαλάκα

Καραμαλάκα

Στο κουνάω στη μούρη τ' όπλο-παιδί μαλάκα, θα στην ανάψω!

Ιδιος ο πατέρας του είναι ο μπέμπης μου, φτυστός εσύ μαλάκα

Το βλέπεις πόσο σου μοιάζει, δεν το βλέπεις;

Θα σε καταστρέψω μαλάκα

Τι κι αν σ' έδιωξα

Καραμαλάκα

Επρεπε να έρθεις σούρνοντας να ενδιαφερθείς για το παιδί σου

Ενα τηλέφωνο να πάρεις κι ας στό 'κλεινα στα μούτρα μαλάκα

Τι κι αν σ' άλλον το φόρτωσα

Παντρεύτηκα άλλο μαλάκα

Καραμαλάκα

Μου είχες προτείνει να το αναγνωρίσεις κι αρνήθηκα μαλάκα

Επρεπε να χωρίσεις και να πάρεις εμένα, λίγη σού έπεφτα;

Μαθαίνω πως καλοπερνάς μαλάκα

Δουλεύεις λίγο μαλάκα

Καραμαλάκα

Κάνεις γερές μπάζες μαλάκα, όχι σαν τον προκομμένο μου

Ξεσκίζεται στη δουλειά ο δικός μου και μπικικίνια γιοκ

Μαύρη η ζωή με δαύτον μαλάκα

Ούτε που πατάει σπίτι

Καραμαλάκα

Θα τα ξεράσω στη γυναίκα σου μαλάκα να μάθεις να σπέρνεις

Κι έχεις μια χαρά οικογένεια, γυναίκα κι άλλο ένα παιδί ζαβό

Αποκλείεται να ξέρει μαλάκα

Ενας μαλάκας δε μιλάει

Καραμαλάκα

Πώς; Τι; Μπορεί να μου πάρει το παιδί-όπλο; Αποκλείεται!

Δε γίνονται αυτά κυρία ψυχολόγα μου, από πού κι ως πού;

Για το παιδί τα κάνω όλ' αυτά

Τ' αγαπάω το παιδί μου

Μαλακισμένη

Κι εσύ

------------------------------
ΣΗΜ. τρικυμία εν κρανίω λέμε... (απο μεσημεριανό σκουπίδι)

192-ο χώρος όπου περνώ τον περισσότερο χρόνο μου...

...είναι ένα δωμάτιο αρκετά μεγάλο (7,00Χ4,20 περίπου) με ένα πάγκο εργασίας στον ένα τοίχο, μήκους περίπου 4,20 μ. και πλάτους 0,70μ., όπου υπάρχουν ο υπολογιστής, οι εκτυπωτές, το σκάνερ, οι σιντοθήκες, οι αρχειοθήκες, το κασετοφωνάκι, ένα παλιό αμπαζούρ. Πάνω από τον πάγκο αυτό υπάρχουν ράφια με σιντοθήκες και ντοσιέ, με πέντε μεγαφωνάκια και τέσσερα ακροκέραμα. Τι δουλειά έχουν τα μεγαφωνάκια με τα ακροκέραμα; Δεν ξέρω. Μπορεί να αλληλοσυμπαθιούνται.

Στην απέναντι πλευρά υπάρχει μια βιβλιοθήκη που πιάνει όλο τον τοίχο επίσης, αλλά δεν φτάνει ως το ταβάνι. Απέχει περίπου 0,75 μ. από αυτό, ώστε να μπορώ να στοιβάζω εκεί πάνω πίνακες ζωγραφικής. Η βιβλιοθήκη αυτή περιέχει, εκτός από 1.500 περίπου βιβλία, ένα παλιό πικ-απ με ένα ενισχυτή, μια παλιά ξύλινη ζυγαριά ακριβείας, μερικά γυαλικά ιστορικής και συναισθηματικής αξίας, ένα κεφάλι κούκλας και διάφορα ψιλοπράγματα που μου αρέσει να χαζεύω κάπου κάπου, τα μεγάλα μεγάφωνα του πικ-άπ, μια τηλεόραση και ένα βίντεο.

Στην πλευρά της εισόδου σε αυτό το χώρο, υπάρχει ένα παλιό πιάνο και δυο πολυθρόνες ανόμοιες, μια τεράστια αναπαυτική και μια πέτσινη μικρότερη από το σαλονάκι της γιαγιάς μου. Μια ίδια με αυτή υπάρχει στον απέναντι τοίχο με τα ανοίγματα προς το μπαλκόνι, όπου βρίσκεται ένας παλιός μπουφές του οποίου την ιστορία έχω διηγηθεί στο blog PICTURES3000 πριν από λίγο καιρό, και ένα φωτιστικό δαπέδου.

Α! Παράλληλα με τον πάγκο εργασίας είναι ένας μεγάλος καναπές και μπροστά του δυο μεγάλα ξύλινα κουτιά, όπου διαβάζω, τρώω, λύνω SU|DO|CU ή ζωγραφίζω -όταν δεν ζωγραφίζω στο πάτωμα. Στο πάτωμα υπάρχει ένα ωραίο παχύ μάλλινο χαλί σε βασικό χρώμα κόκκινο και δυο μαξιλάρια.

Το όνειρό μου είναι να έχω ένα χώρο πολύ μεγαλύτερο, περίπου 10,00Χ20,00 μέτρα και 4,50 μ. ψηλό, που να φαίνεται σχεδόν άδειος. Σκέφτομαι να ψωνίσω ένα παλιό στρατιωτικό τολ και να το εγκαταστήσω σε ένα χωράφι. Να διαμορφώσω σε μια πλευρά τους υγρούς χώρους -λουτρό και κουζίνα- και να ζήσω εκεί τα υπόλοιπα χρόνια μου, όσα μένουν δλδ. Η θάλασσα θα είναι κοντά και θα πηγαίνω τα πρωινά για κολύμπι και το απόγευμα για ψάρεμα ή το ανάποδο, όπως θα μου κάνει κέφι και ανάλογα με τη θερμοκρασία και τις φάσεις του φεγγαριού -νομίζω ότι στη χάση δεν εχει ψάρι ή το αντίστροφο, δεν θυμάμαι. Οπωσδήποτε θα έχω ένα σκύλο μεγαλόσωμο, ένα γερμανικό τσοπανόσκυλο κατά προτίμηση άσπρο σαν το σκύλο του παπού μου -μια αγάπη που μου τη στέρησε η ζωή μέσα στην πόλη- και, φυσικά, θα έχω αρκετές κοτούλες και λίγα αρνάκια. Θα μου άρεσε να έχω ένα άλογο ή ένα γαϊδουράκι, αλλά δεν είμαι για τούμπες στην ηλικία μου!

191-Ε-Ε-ΕΡΧΕΤΑΙ! η νέα οδηγία της ΕΕ για την TV

Απαλλάσσει από τον ορυμαγδό

των τηλεπωλήσεων

διάρκειας αορίστου χρόνου



Επιβάλλει την ανακοίνωση

-προ των εκπομπών τηλεπωλήσεων-

περί του περιεχομένου τους, κλπ



Ρυθμίζει τη διάρκεια, κατανομή

και ποιότητα των διαφημίσεων



Περιορίζει τα σκουπίδια



ΑΜάΝ ΚΑΙ ΠόΤΕ!!!

άσχετο: από Ράδιο-Αρβύλα άκουσα ότι έπεσε στο τραπέζι πρόταση για φορολόγηση των δανείων ως εισοδημάτων, δλδ παίρνεις δάνειο και η εφορία στο φορολογεί σα να είναι εισόδημα, μισθός. Κουφό; Αν αληθέψει κάποτε, τότε να δούμε κινητοποιήσεις...
(μου φαίνεται τελείως απίθανο, αλλά πάλι που ξέρει κανείς... πάντως ΑΝ ειπώθηκε, αυτό και μόνο είναι ανησυχητικό)

190-όταν άλλαξε ο Νόμος

Μια μέρα, ο Νόμος για τις φυλακές άλλαξε. Στοπ στα νέα κτίρια φυλακών, έγραφε ο Νέος Νόμος -Ν.Ν. για συντομία. Μετατροπή των φυλακών σε ξενοδοχεία και διαμερίσματα για τους φτωχούς, έγραφε ο Ν.Ν. Στα ισόγεια βρεφονηπιακοί σταθμοί, ανασκαφή, εμπλουτισμός χώματος και φύτεμα των προαυλίων, έγραφε ο Ν.Ν. Οι ταράτσες διαμορφωμένες σε αναψυκτήρια και θερινά σινεμά, έγραφε ο Ν.Ν. «Και οι φυλακισμένοι πού θα πάνε τώρα;» ρώτησε η κυρία Πολυξένη τον άντρα της, «φοβάμαι μη πλακώσουν οι διαρρήκτες και μας το κάνουν καλοκαιρινό το σπίτι» πρόσθεσε με αγωνία κι έτρεξε να κλειδαμπαρώσει. «Μην ανησυχείς καλή μου», απάντησε εκείνος, «θα έχει προβλέψει ο Νομοθέτης» και άνοιξε την εφημερίδα του να διαβάσει προσεχτικά το κείμενο του Ν.Ν. «Νάτο! εδώ το γράφει καθαρά:
Οι φυλακισμένοι θα απορροφηθούν από την αγορά εργασίας και θα ενταχθούν αμέσως στην κοινωνία χωρίς όρους.. το κατάλαβες καλή μου;» «Δηλαδή θα πλημμυρίσουμε εγκληματίες; κλέφτες και φονιάδες; χασικλήδες και βιαστές;» άρχισε να σκούζει με λυγμούς η κυρία Πολυξένη κι έπεσε στην αγκαλιά του άντρα της τρέμοντας.
«Και τι λόγο θα έχουν να γίνονται παράνομοι οι άνθρωποι όταν θα έχουν όλα όσα δεν είχαν ως τα σήμερα; Για ν' αποκτήσουν αυτά δεν πέφταν στην παρανομία;» την καθησύχασε χαϊδεύοντας τα μαλλιά της, «άλλωστε θα βγει και ο κανακάρης μας και θα κάνει αποτοξίνωση, προσφέρεται δωρεάν τώρα με το Ν.Ν. σε όποιον θέλει» συμπλήρωσε. «Ναι, αλλά θα βγει και ο τρελός δολοφόνος με το πριόνι» αντέταξε η κυρία Πολυξένη «και θα μας σφάξει!» «Μα, καλή μου, αυτός είναι μέσα σε ταινία» είπε ο άντρας της την ώρα που χτυπούσε το κουδούνι. Η κυρία Πολυξένη έριξε ένα ερωτηματικό βλέμμα στον άντρα της και, μετά τη συγκατάνευσή του, έτρεξε να ξεκλειδώσει την πόρτα. Στο άνοιγμα φάνηκε ο γιος της κι έπεσε στην αγκαλιά της, «μας αφήσανε όλους μαμά, οι φυλακές κλείσανε μαμά» έλεγε κλαίγοντας και η μάνα του δε χόρταινε να τον χαϊδεύει.
«Ακουσες πατέρα για την αλλαγή του Νόμου;» ρώτησε τον πατέρα του κι εκείνος του έδειξε την εφημερίδα. Η εφημερίδα έτριξε όπως την άνοιγε ο νεαρός,
και ξύπνησα.

άλλα δέκα posts μένουνε

189-ο κύριος Σπύρος και η κυρία Λουκία

Ετυχε να γνωρίσω κάποτε αυτό το ζευγάρι. Ο κύριος Σπύρος ήταν ανάπηρος πολέμου σε μια εποχή που σεβόταν εκείνους που έδωσαν κομμάτια του κορμιού τους στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του '40 και ο κύριος Σπύρος είχε δώσει πολλά. Ελαφρά τραυματισμένος νοσηλευόταν στο νοσοκομείο των Ιωαννίνων όταν το βομβάρδισαν οι γερμανοί και τον άφησαν σχεδόν μισό. Χωρίς μάτια, χωρίς πόδια -το ένα κομμένο κάτω από το γόνατο και το άλλο σύρριζα στο ισχίο- και με ένα πνεύμονα.

Ετσι τον γνώρισε η Λουκία και τον ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα! Εναν άνθρωπο μισό αλλά πανέξυπνο πολεμιστή της ζωής και εκπληκτικό χιουμορίστα. Παντρεύτηκαν, απόχτησαν δυο παιδιά και καλή περιουσία. Στα οικονομικά ο κύριος Σπύρος ήταν κανόνι, έκανε φοβερούς συνδυασμούς με το κοφτερό μυαλό του και δεν δίσταζε να ρισκάρει, μετά από σκέψη φυσικά.

Τα χρόνια πέρασαν, έφυγε από τη ζωή πρώτος εκείνος και κατόπιν εκείνη, όπως γιόρταζαν, πρώτα του άη Σπυρίδωνα και μετά της αγίας Λουκίας. Ελαφρύ νά 'ναι το χώμα που τους σκεπάζει. Ηταν οι πιο χαρούμενοι άνθρωποι που γνώρισα στη ζωή μου και αναρωτιέμαι ακόμα ποιο να ήταν το μυστικό τους.

188-στο Τζουμποτζάμπο χορεύουνε μάμπο

στο Τζουμποτζάμπο χορεύουνε μάμπο
μάμπο χορεύουνε στο Τζουμποτζάμπο
και με φιγούρες γυρνούν σαν τις σβούρες
με τρελές μαράκες και με μπονγκο
κλπ κλπ



- Και γιατί στο Τζουμποτζάμπο;
- Εδώ το μάμπο τέλεψε πια
- Α. Και γιατί μάμπο; Χάθηκαν οι άλλοι χοροί;
- Ανάλογα τη μουσική βρε κουτό.. άμα παίζει μάμπο τι να χορέψουν; ζεϊμπέκικο;
- Α. Και γιατί να μη χορέψουν ζεϊμπέκικο δηλαδή;
- Δεν είπα να μη χορέψουν ζεϊμπέκικο, είπα τι χορεύουν.
- Α. Αρα, μπορούν να χορέψουν και ζεϊμπέκικο, ε;
- Με μουσική μάμπο δύσκολο το κόβω.
- Οχι, με τέτοια μουσική, με ζεϊμπεκιά λέω... ή δεν ξέρουν απ' αυτά στο Τζουμποτζάμπο;
- Ιδέα δεν έχω! τι ξέρουν στο Τζουμποτζάμπο δηλαδή...
- Α. Κι αφού δεν έχεις ιδέα, τι μας τσαμπουνάς;
- Τραγουδάω βρε συ, τραγουδάω, και αυτό λέει το τραγούδι.
- Οτι στο Τζουμποτζάμπο χορεύουνε μάμπο;
- Εμ;
- Εχεις πάει στο Τζουμποτζάμπο για να ξέρεις τι χορεύουν;
- Οχι βέβαια, ούτε καν ξέρω αν υπάρχει Τζουμποτζάμπο!
- Και πώς τραγουδάς τότε; Διασπείρεις ψευδείς ειδήσεις, αυτό το ξέρεις;
- Σιγά τώρα! ένα τραγούδι λέω.
- Γιατί "σιγά"; παραπληροφορείς!
- Μ' ένα τραγουδάκι του συρμού προ 50_και_βάλε χρόνων;
- Τόσο παλιό είναι;
- Εμ;
- Και πού το θυμάσαι.. ή μάλλον πώς σου ήρθε;
- Ξέρω 'γώ; Απότομα!
- Πότε βγήκε το μάμπο;
- Δεκαετία του πενήντα νομίζω.
- Νομίζεις; Δηλαδή δεν ξέρεις ή ξεμωράθηκες;
- Τότε βγαίναν οι χοροί κάθε τρεις και λίγο, όχι όπως σήμερα που είναι όλα ίσωμα.
- Τι εννοείς "ίσωμα";
- Εννοώ ότι τώρα αρκεί ένα κούνημα κι αυτό είν' όλο!
- Γιατί; τότε ακίνητοι χορεύανε;
- Χαχαχαχα! τότε υπήρχαν συγκεκριμένα βήματα, σε κάθε διάλειμμα κάναμε πρόβες.
- Τα βήματα;
- Αμέ! κορίτσι με κορίτσι.
- Και το ροκ εν ρολ έτσι το μάθατε;
- Φυσικά.
- Κορίτσι με κορίτσι;
- Φυσικά, όπως και αγόρι με αγόρι στα αρρένων.
- Αρρένων; Δηλαδή υπήρχαν αρένες;
- Στα σχολεία των αγοριών βρε παιδί μου, "αρρένων" τα λέγανε, επειδή πηγαίναν μονάχα άρρενες, αρσενικού γένους, αγόρια δηλαδή.
- Α. Και τα σχολεία των κοριτσιών;
- Θηλέων.
- Α.
- Αξις και ξερός.
- Θα μου μάθεις;
- Τι να σου μάθω;
- Μάμπο.
- Και που θα το χορέψεις;
- Στο Τζουμποτζάμπο. Λέω να πάω ένα ταξιδάκι τώρα στις γιορτές...
- Θα το βρεις; Κι άμα δεν υπάρχει;
- Καλύτερα να μην υπάρχει. Θα το φτιάξω όπως θέλω στο κεφάλι μου!
- Αντε, έλα, στάσου απέναντι και κάνε τα ανάποδα απ' ό,τι κάνω.
- Σαν ανάποδος καθρέφτης;
- Ακριβώς. Εν-δυο-τρία, έν-δυο-τρία...
- Αυτό είν' όλο;
- Αυτά είναι τα βασικά, μετά οι φιγούρες.
- Α. Εχει και φιγούρες.
- Αμέ!
- Εύκολο φαίνεται. Αντε γεια! Τρέχωωωωωωωωωωωω
- Για πού;
- Να βγάλω εισιτήριοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο


--------------------------
ΣΗΜ. αφιερωμένο με αγάπη στο κουτσομπολικό team της blogόσφαιρας :-)
(άργησα αγάπες μου, σήμερα σας πήρα χαμπάρι και σόρρυ)

187-Η απαγόρευση του κ. blogger και τα Μυστικά του Βάλτου

Σήμερα ο κ. blogger μου απαγορεύει να σχολιάσω οπουδήποτε. Αποφάσισε φαίνεται να μου κάνει το δωράκι αυτό για να υποβοηθήσει την προσπάθεια απεξάρτησής μου.

Το ερώτημα περί των "Μυστικών του Βάλτου" της Πηνελόπης Δέλτα είναι: η δράση του βιβλίου σχετίζεται με τα χωριά του Βάλτου του Νομού Αιτωλοακαρνανίας, όπως απεφάνθη σήμερα ο κ. Αμυράς στην εκπομπή τη σχετική με το γύρο της Ελλάδας, ή με τη λίμνη των Γιαννιτσών στη Μακεδονία;

-----------
ΣΗΜ. ανεβάζω δυο-δυο τα posts για λόγους οικονομίας: στα 200 το ΝΑΤΟ καίγεται!

186-παρακαλώ, κάντε μου ένα δωράκι!

αυτό το μήνυμα έστειλα σήμερα, πριν από λίγο, σε κάποια από τα ομαδικά blogs όπου φιλοξενούμαι και δεν έχω τη δυνατότητα να διαλέξω την επιλογή να μην εμφανίζεται το blog στο προφίλ μου:


φίλοι αγαπημένοι και συναγωνιστές, δώστε μου την ευκαιρία να διαχειριστώ τα settings για να διαλέξω την επιλογή να μην εμφανίζεται στο προφίλ μου το blog αυτό ή διαγράψτε με
μου είναι αδύνατο να συμμετέχω ενεργά, θα σχολιάζω όποτε μπορώ, με το χέρι στην καρδιά
με αυτό το δωράκι, ελπίζω να κάνω και'γώ καλές γιορτές



------------------
Τα blogs είναι:
1. σκέψεις ανέργων
2. για την εκπαίδευση, την Παιδεία και άλλα συναφή
3. Σωκράτης - Κώνειο: 0-1

στο e-saloni έστειλα σχόλιο, μια και ετοιμάζεται για μετακόμιση σε beta μέσα στις γιορτές. Ο μάγος zouri, μάντεψε και μου προσφέρει το δωράκι πριν το ζητήσω!:-)

τα λάθη του D(elo)r-e/i-an Gray

1. στη χώρα των ίσων ευκαιριών έπαιξε σε ξένο γήπεδο, δλδ έστησε την επιχείρησή του στη Β. Ιρλανδία για να πετύχει μικρότερο κόστος.

2. η ιδέα του "χτύπησε κόκκινο", δλδ άρεσε, εντυπωσίασε

3. δεν πούλησε την ιδέα του σε ήδη "καταξιωμένους" οίκους, δλδ αρνήθηκε να πουληθεί στο κατεστημένο των αυτοκινητοβιομηχάνων

4. δέχτηκε επιδότηση από ξένη (αν και "αδελφή") χώρα, τη Μεγάλη Βρεττανία, η οποία -ως γνωστόν, όπως κάθε χώρα- χρησιμοποίησε τόσο όσο να "λύσει" το πρόβλημα της διογκούμενης ανεργείας και, ως εκ τούτου, τις επαναστατικές δράσης των βορειοϊρλανδών. Μόλις το κλίμα καταλιάγιασε, σταμάτησε την επιχορήγηση. Σιγά που θά 'σκαγε δλδ για ένα τρελομηχανικό από το Ντητρόϊτ.

5. βασίστηκε επιχειρηματικά στα χρήματα των άγγλων, δλδ του έλειπε το "δαιμόνιο" του επιχειρηματία, μηχανικός ήταν ο άνθρωπος, αλλά ξέφυγε και νόμισε πως θα τα καταφέρνει παντού.

6. μπροστά στον κίνδυνο να κλείσει και ενώπιον απείρων αγοραστών που διακρίνονταν στον ορίζοντα, δέχτηκε μια μπίζνα που φαινόταν καθαρή.

7. η μπίζνα ήταν στημένη και την πάτησε. Διασύρθηκε (στα πρωτοσέλιδα), καταστράφηκε (πάει η επιχείρηση), αποκαταστάθηκε (στις πίσω σελίδες, στα "ψιλά")


ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που συμβαίνει κάτι τι παρόμοιο σε έναν άνθρωπο. Οταν η αλαζονία χτυπά, χάνεται η εικόνα της στατικής πραγματικότητας. Από τη μεριά μου, το βλέπω και σαν ένα δείγμα των δεινών που έρχονται. Με το παράδειγμα Delorean φαίνεται καθαρά η πρόθεση των ισχυρών να υποτάσσουν τους μοναχικούς, φαίνεται ο φόβος μη και παρεισφρύσει ανάμεσά τους ένας ακόμα. Πιθανόν να ήταν "σκληρό καρύδι" ο απελθών και να μη δεχόταν π.χ. να... "αυτολογοκριθεί", δλδ να ακολουθεί πατημένους δρόμους. Αν ήταν σαν τη Μητέρα Τερέζα που δρούσε κάτω από τη σκέπη του Πάπα, μπορεί και η Νταϊάνα να ζούσε ακόμα, λέμε τώρα. Ο πόλεμος είναι σκληρός όπου και αν πραγματοποιείται και δεν ξέρουμε ποια ήταν τα μελλοντικά του σχέδια... όπως δεν γνωρίζουμε ποια γνώμη είχε για την ανεργεία γενικότερα ή για τη βία, την παιδική εγκληματικότητα, την εγκατάλειψη, την πείνα και τον πόλεμο, κλπ κλπ... Το μόνο που έχουμε μπροστά στα μάτια μας είναι ένα πανέμορφο δημιούργημα, ένα μεταφορικό μέσο/έργο Τέχνης. Αξίζει το σεβασμό μας και μόνο γι αυτό. Για μια λαμπερή "πορδή στον άνεμο" που λέει και ο Mac.

DeLorean Dream - η άνοδος και η πτώση

Το 1980 ένας αμερικανός μηχανικός, ο John Delorean, γεννημένος στην αυτοκινητούπολη του Ντητρόιτ το 1925, σχεδίασε και υλοποίησε το όνειρό του, το ομώνυμο αυτοκίνητο DeLorean. Με το σλόγκαν "BACK TO THE FUTURE" και "ΖΗΣΕ Τ' ΟΝΕΙΡΟ ΣΟΥ" το αυτοκίνητο είχε μεγάλο σουξέ με τρελές πωλήσεις. Η εταιρεία που ίδρυσε για την παραγωγή του, η DeLorean Motor Company εγκαταστάθηκε -για οικονομικούς λόγους- στο Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας και έτυχε γερής υποστήριξης από τη βρεττανική κυβέρνηση (με μπόλικα δολάρια επιδότηση) επειδή, με την καταπολέμηση της ανεργείας στην περιοχή αυτή, ηρεμούσε τα επαναστατικά πνεύματα.

Στο images.Google βρίσκονται πολλές φωτογραφίες του επαναστατικού αυτού μοντέλου, καθώς και πληροφορίες για τα clubs των ιδιοκτητών και των θαυμαστών του σε ολόκληρο τον κόσμο. Ενα καλό βιογραφικό του εμπνευστή του υπάρχει στη wikipedia.

Ενα DMC-12 πουλιέται σήμερα μεταχειρισμένο γύρω στα 10.000$ και απαιτεί άλλα 25.000$ να έρθει σε λογαριασμό από αμερικανικές εταιρείες που διαθέτουν ανταλλακτικά ή μπορεί να αποκτηθεί κατευθείαν από μια τέτοια εταιρεία στο ποσό των 40.000$ περίπου.

Δυστυχώς, θύμα της αλαζονίας του πιθανόν, ο John Delorean δεν χάρηκε για πολύ την επιτυχία του. Μπλέχτηκε σε μια συνωμοσία καρτέλ διακίνησης κοκαΐνης, κατηγορήθηκε και οδηγήθηκε σε δίκη το 1982, οπότε έκλεισε και η εταιρεία και σταμάτησε η παραγωγή του αυτοκινήτου.

Δικαιώθηκε πανηγυρικά το 1984, αλλά η ρετσινιά έμεινε. Η κατηγορία, βλέπετε, μπαίνει πάντα σε πρωτοσέλιδα ενώ η διάψευση τυπώνεται σε πίσω σελίδες και με ψιλά γράμματα πάντα.

κλικ! να μεγαλώσουν τα σχέδια


Ενας όμορφος και έξυπνος άντρας με μια εκπληκτική ιδέα, δικαιώνει την παροιμία "το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται" επειδή θέλησε να ανταγωνιστεί μόνος τα μεγαθήρια των αυτοκινητοβιομηχανιών


Το 2005 ο John Delorean έπαθε καρδιακή προσβολή και πέθανε πάνω που μελετούσε ένα νέο σχέδιο αυτοκινήτου. Το φέρετρό του είχε τον, σχεδιασμένο από τον ίδιο, μηχανισμό ανοίγματος θυρών.




Για τους θαυμαστές που δεν διαθέτουν χρήματα να αγοράσουν το μοντέλο DMC-12, υπάρχουν μπλουζάκια και κούπες για καφέ ή τσάι με εικόνες του.

****************


ελεγεία εις μνήμην John Delorean

Εξώφυλλο έγινε στη GARDIAN

Το έξυπνο μοντέλο ξέσκισε τέλια

Μα τόσο ερωτικό ένα αυτοκίνητο!

Γνώριμο, απαλό, σαν εγκεφαλική έλικα

Ωραίε αμερικανέ,
του νου οι εκτοξεύσεις
δεν αντέχουν τον ανταγωνισμό
της οικονομίας των στημένων
-σε στίψαν-
των εγκατεστημένων

Δικαιωμένο θα μένει
το έργο σου στο διηνεκές
τρελά διαδικτυακά παιχνίδια
θα παίζει με τ' αυτοκινητάκια σου

ένα, πάρ' την πένα

δύο, πιες νερό κρύο

πέντε, πάρ' το κερί και φέγγε

------------------
περισσότερα εδώ και εδώ

διαλεξη για τον Μαρινο Αντυπα

Σήμερα Δευτέρα 11 Δεκέμβρη 2006, ώρα 8:30 μ.μ. στην Αίθουσα του Κέντρου Σοσιαλιστικών Μελετών, Παν/μίου 16, Β' οροφος, μιλά ο λογοτέχνης Μάκης Αποστολάτος για το μεγάλο σοσιαλιστή ουτοπιστή Μαρίνο Αντύπα.

Πού είναι η γουλίτσα μου..?

Ως γνωστόν, ο κ. Νομάρχης Θεσσαλονίκης Πανίκας Ψωμιάδης επισκέφτηκε τον κυβερνήτη της Καλιφόρνιας κ. Σβαρτζενέγκερ, όπως αναφέρεται ρητώς στο site της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Θεσσαλονίκης, ιδού αναπαράγω το αψευδές τεκμήριον, την φωτο-όχι-μοντάζ των δύο διακεκριμένων ανδρών:



Βεβαίως οι δυο άνδρες έχουν πολλά κοινά μεταξύ τους, καλλιτέχνες πολιτευόμενοι και οι δυο τους, όπως επίσης και ξένοι στον τόπο της εκλογικής περιφέρειάς τους -πόντιος ο μεν, αυστριακός ο δε.

Εχουν όμως και διαφορές και αυτό φαίνεται καθαρά στα δώρα τα οποία αντήλλαξαν. Ο μεν Πανίκας πήγε μεγαλόπνοα δώρα πνευματικού ύφους, το κεφάλι του Μεγαλέξαντρου και ένα ογκώδες βιβλίο με την ιστορία της Θεσσαλονίκης, ο δε Αρνολντ ανταπόδωσε με ένα μπουκάλι κρασάκι. Συλλεκτικό και από την παραγωγή του, λένε, αλλά δεν παύει να είναι κρασάκι, να είναι δηλαδή κάτι τι υλικό και αναλώσιμο.

Το οποίον σημαίνει ότι πίνεται, όπως και συνέβη, κατά το ηχητικό ντοκουμέντο το οποίο ανέβασε ο Φάντης, όπου ο κ. Νομάρχης (πού είσαι Λαμπρούκο ΜΑΣ..???) αναφέρεται ξεκάθαρα στην τάπα του μπουκαλιού -το κρασί το ήπιε, το μπουκάλι τι το έκανε; τό 'σπασε;

Διαμαρτύρομαι εντόνως και διεκδικώ τη γουλίτσα που μου αναλογεί, δεδομένου ότι ο κ. Ψωμιάδης ταξίδεψε στας αμερικάς ΚΑΙ με δικά μου λεφτά -ή όχι;

..άντε, συμβιβάζομαι με την ετικέττα του μπουκαλιού για τη συλλογή μου...


Σχόλια ενδιαφέροντα επίσης και στο μπλογκ του κ. panokato

ξαφνικά, εντελώς ξαφνικά, το σπίτι γέμισε παιδιά!

...μάλιστααααα... κατέφτασε το μικρό με άλλους τρεις αγωνιστές της Κίνησης Για Την Παιδεία (κάπως έτσι λένε αυτό που γίνεται με τη σύμπραξη φοιτητών, καθηγητών, κλπ, άν τό 'πιασα καλά) για ύπνο. Ετοιμάστηκαν τα κρεββάτια, κατέβηκαν κουβέρτες από το ψηλό ντουλάπι της λινοθήκης, βγήκαν σεντόνια και πετσέτες, μαξιλάρια και μαξιλαροθήκες, όλα γίναν στο λεπτό και μόλις έγιναν πιασαμε και λίγο λακριντί περί του άρθρου 16 με του οποίου την αναθεώρηση συμφωνώ ενώ οι επισκέπτες μου διατηρούν αντίθετη γνώμη. Κουβέντα άναψε παθιασμένη, αλλά όχι και τόσο. Οχι σαν εκείνες που γινόντουσαν πριν από πολλά χρόνια για το πολιτικό σύστημα, π.χ., το κυπριακό ή το κινηματογραφικό κίνημα. Επιχειρήματα και όχι πάθος. Εντυπωσιάστηκα. Στ' αλήθεια.

Αυτό σημαίνει ωριμότητα ή καλύτερη σχέση των νέων παιδιών με τους γονείς τους, οπότε δεν είναι "τσιτωμένα" και καταφέρνουν να συζητούν; Ισως το πάθος να βρίσκεται ακόμα στις μεταξύ τους συζητήσεις, αλλά αυτό δεν είχα την ευκαιρία να το διαπιστώσω μια και συμφωνούσαν στο συγκεκριμένο θέμα. Ολοι εναντίον της αναθεώρησης του άρθρου 16, αν και φάνηκε να σκέφτονται και τη δική μου εκδοχή.

Γιατί είμαι υπέρ της ανάπτυξης της ιδιωτικής παροχής ανώτατης εκπαίδευσης; Επειδή όταν κάτι είναι μονοπώλειο, όπως είναι η δημόσια ανώτατη εκπαίδευση σήμερα, δεν είναι δυνατό να βελτιωθεί χωρίς ανταγωνισμό, χωρίς το "αντίπαλον δέος" δλδ. Αλλά μπορεί και να κάνω λάθος, να μην είναι η έλλειψη ανταγωνισμού που κάνει τα ΑΕΙ μας να μπουσουλάνε. Τι να φταίει άραγε;

πηδολογώντας από λινκ σε λινκ έφτασα εδώ ακριβώς:

Αυτό εδώ που πέτυχα πριν από λίγο με τη γνωστή μέθοδο του λαϊκού βάρδου κ. Πετραδάκη-Πετραδάκη θα το φυλάξω ως κόρη οφθαλμού που λένε.

Γιατί; Επειδή είμαι περίεργη να δω αν θα σβηστεί το σχόλιο, αν θα υποβληθεί καμιά μήνυση, κλπ κλπ, κάπως σαν δοσομετρητή χιούμορ το βλέπω και σαν αντοχέα ελαφρών αναπηδήσεων του απλού πολίτη.

--------------------
ΣΗΜ. τα πηδήματα ξεκίνησαν από την ενημερωμένη ΚΟΥΡΟΥΝΑ

η εκπόρνευση ενός ήρωα

Ενας ήρωας οφείλει να είναι μόνος. Περιχαρακωμένος στην πανοπλία του. Κλεισμένος στο κουτί του. Με πολλούς φιόγκους απέξω. Να τον δείχνουν και να λένε «να ένας ήρωας!» κι εκείνος να μένει ατάραχος, ανέγγιχτος από τη μικρότητα του κόσμου των άλλων, των ταπεινών και των φτηνών ανθρώπων.

Ενας ήρωας οφείλει να κρατά σπαθί. Το σπαθί είναι το σήμα κατατεθέν του ήρωα. Ενα σπαθί ατσαλένιο, βαρύ και κοφτερό. Τα νέα όπλα τον αφήνουν αδιάφορο, τα περιφρονεί, ένα σπαθί είναι αρκετό, διαφορετικά τι ήρωας θα είναι; Ο ήρωας μάχεται σώμα με σώμα, δεν είναι πιστολέρο ούτε τιμωρός αφανιστής.

Ενας ήρωας οφείλει να έχει ασπίδα. Να αποφεύγει τα αιχμηρά και φαρμακερά βέλη των εχθρών. Εχει πολλούς εχθρούς, ακόμα και όσοι δηλώνουν φίλοι λογίζονται εχθροί του. Ζητούν ευκαιρία να τον ταπεινώσουν και να τον φέρουν στα μέτρα τους. Η ασπίδα τον προστατεύει από επιθέσεις φιλίας -κυρίως.

Ενας ήρωας οφείλει να είναι απόμακρος. Να δείχνει ένα πρόσωπο ικανοποιημένο και αυτάρκες, με κανένα τρόπο να φανερώνει το δράμα της μοναξιάς μέσα στην οποία ζει και την έχει κάνει δεύτερη φύση του. Να φορά την περικεφαλαία του με το λοφίο ανεμίζον, συνήθως λευκό -το χρώμα της αρετής.

Ενας ήρωας έπεσε χτες χωρίς να δώσει μάχη. Τον πήραν τα πυρά των εχθρών ξώφαλτσα κι έπεσε. Είχε βαρεθεί να παραμένει στο βάθρο του; Υπέκυψε στο κάλεσμα της εποχής, που όλα τα θέλει επί πληρωμή; Δέχτηκε την αποτίμησή του από φίλους; Πάντως ξεπούλησε πολύ φτηνά το τομάρι του.

Εκπορνεύτηκε για λίγα αργύρια και ίσως, για τούτο, το αμάρτημα να είναι μικρότερο. Νόμιζε πως ήταν προστατευμένος, επειδή οι πανοπλίες δεν έχουν τσέπες, έκανε το λάθος όμως να βγάλει την περικεφαλαία κι έτσι ο φίλος του κόλλησε το νόμισμα στο κούτελο. Ενα πενηντάευρο καφετί.

Ολα πουλιούνται κι αγοράζονται σήμερα, ακόμα και οι ήρωες, ιδίως αυτοί. Το ζητούμενο δεν είναι ο ηρωϊσμός στις μέρες μας και η ιπποσύνη χάθηκε μαζί με το Δον Κιχώτη. Οι σαμουράι χορεύουν τσιφτετέλι και ήρωας είναι ο αλβανός ράφτης της γειτονιάς που παλεύει με όπλο τη βελόνα του. Σώμα με σώμα.

Να κλαίω για το χαμένο ήρωα ή να τον αναζητώ πλέον αλλού; Κάπου μέσα στο πλήθος των καταφρονεμένων θα βρίσκεται ίσως. Εχοντας ξεπουλήσει τα όπλα του για να τραφεί. Σε πόσα καρβέλια ψωμί μεταφράζεται η αξία μιας περικεφαλαίας; Με πόσα κιλά ρύζι εξισούται το σπαθί; Πόσο αλάτι για μια ασπίδα;

μια πατάτα που πρέπει να θυμάμαι

(κλικ! να μεγαλώσει)

Οταν είδα το προηγούμενο ποστ στο monitor με το όνομα της αγαπημένης συγγραφέως, έτριβα τα μάτια μου. «Αυτή είναι μια φοβερή πατάτα» είπα μέσα μου κι έτρεξα να την τηγανίσω. Εδώ και λίγες μέρες είχα στο νου μου να γράψω κάτι με το "έτσι είναι" και τελικά το... πέτυχα! Ισως πράγματι χρειάζομαι ξεκούραση. Θα πάω το ταξιδάκι που λογάριαζα -πιθανότατα.

Το "έτσι είναι" της Λωξάντρας και ο λαϊκός άνθρωπος σήμερα

Οταν η Μαρία Ιορδανίδου ζωγράφιζε με λέξεις τη γιαγιά της τη Λωξάντρα, έβαζε συχνά στα χείλη της την έκφραση "γιατί έτσι είναι" ως απάντηση σε κοσμογονικές απορίες που εξέφραζε η μικρή της εγγονούλα, καθώς και όσοι άλλοι της ζητούσαν να καταθέσει τη σοφία της και τη συμβουλή της.

Για την ηρωΐδα των βιβλίων της Ιορδανίδου, τη Λωξάντρα δηλαδή, το "έτσι είναι" ήταν το απαύγασμα της σοφίας του απλού ανθρώπου ο οποίος διαπιστώνει την αδυναμία του να αλλάξει πράγματα και καταστάσεις, που μπορεί να είναι δυσαρεστημένος με πολλά αλλά τα παραβλέπει, ενώ τα γνωρίζει, ή δεν γνωρίζει τις απαντήσεις αν και το αποτέλεσμα των προβλημάτων είναι ορατό και το δοκιμάζει στο πετσί του. Η Λωξάντρα είναι ο άνθρωπος που πατά γερά στη γη και θέλει ευτυχισμένους ανθρώπους γύρω του και ο χαρακτήρας της πολύ πετυχημένα εγκιβωτίστηκε σε ένα γυναικείο κορμί. Η Λωξάντρα δε θα μπορούσε να ήταν άντρας, ούτε εκείνη την εποχή αλλά ούτε και τη σημερινή.

Το σοφό όμως "έτσι είναι" έφτασε στις μέρες μας διαστρεβλωμένο, να ερμηνεύει και να θεμελιώνει ένα λαϊκισμό χωρίς όρια. Φτάνουμε να αποδεχόμαστε, η κοινωνία μας δηλαδή στην πλειονότητα των μελών της, ότι "έτσι είναι" η φτώχεια, "έτσι είναι" οι ασθένειες, "έτσι είναι" οι πόλεμοι, "έτσι είναι" οι μυθομανείς αστρολόγοι, "έτσι είναι" οι εθνικοπατέρες, "έτσι είναι" οι μπουρδολόγοι, "έτσι είναι" η αντίληψη της εικόνας για την «τυπική ομορφιά» που «πρέπει να διατηρείται με κάθε τρόπο και ευτυχώς υπάρχουν πολλοί τρόποι σήμερα, μπότοξ, αμπούλες, λίφτινγκ, κλπ» όπως ανέφερε γνωστή κυρία του κόσμου της μόδας προσφάτως, κλπ κλπ.

Επιπλέον, η αποδοχή των κακώς κειμένων υιοθετεί το "έτσι είναι" απολύτως, όσον αφορά τους πολέμους, τη φτώχεια, τις ασθένειες, την καταστροφή του πλανήτη, απεμπολώντας την -υπαρκτή, πραγματική- δυνατότητα του ανθρώπου να επέμβει και να διορθώσει αρκετά από αυτά τα κακώς κείμενα.

Οταν η Λωξάντρα έλεγε "έτσι είναι" π.χ. για το θάνατο, δεχόταν το μεγαλείο και το αναπόφευκτο του θανάτου και, ταυτόχρονα, αντιμετώπιζε την κακομοιριά και τη δυστυχία των διπλανών της βοηθώντας τους και όχι με ένα ξερό "έτσι είναι", σημάδι ότι είχε απόλυτο -έστω και εν αγνοία της- έλεγχο του φόβου του θανάτου.

Ο "λαϊκός άνθρωπος" -αυτό που σήμερα εννοούμε λέγοντας "η κοινωνία"- λέει "έτσι είναι" για όλα όσα κακώς κείμενα προανέφερα. Αυτό δεν σημαίνει, άραγε, ότι ο φόβος του θανάτου έχει επικυριαρχήσει πάνω του, ενώ ο θάνατος έχει καταλάβει τη θέση των κακώς κειμένων τα οποία δεν διορθώνονται με τίποτα; Σαν το θάνατο βλέπει όλα όσα τον απειλούν και κάνει τα στραβά μάτια, δεν θέλει να τα ξέρει, ενώ ταυτόχρονα τα δέχεται ως αναπόφευκτα.

Ο θάνατος είναι απών και μακριά από τον λαϊκό άνθρωπο σήμερα, όπως έχει διαμορφωθεί, που θέλει να είναι ωραίος μέχρι τέλους χωρίς να ορίζει αυτό το τέλος, χωρίς να είναι ορατό από αυτόν οποιοδήποτε τέλος, χωρίς να δέχεται ότι τέλος υπάρχει για όλους -και γι αυτόν. Αντίθετα από τη Λωξάντρα και τη λαϊκή φιλοσοφία της, ο φόβος του θανάτου έχει επισκιάσει τα πάντα στο νου του σημερινού λαϊκού ανθρώπου, ίσως για τούτο να μεταφέρει την έννοια του αναπόφευκτου σε άλλα, πιο ανεκτά και απόμακρα προσωρινώς πράγματα και καταστάσεις.

Αυτό το φόβο εκμεταλλεύονται οι επιτήδειοι και απομυζούν οικονομικά -και διαλύοντας ηθικά- το λαϊκό άνθρωπο, συντάσσοντας δήθεν το λαϊκισμό τους στις επιθυμίες του για όλα όσα υπόσχεται η πολυδιαφημισμένη κοινωνία της ευδαιμονίας. Μιας ευδαιμονίας πλαστής, μια και στηρίζεται στην αδιαφορία και την ηθελημένη άγνοια για όλα. Και για το θάνατο -κυρίως.

Αν αναφερθώ στο ρόλο που έχει παίξει η ανήθικη διαφήμιση θα πάει μακριά η βαλίτσα. Ανήθικη είναι η διαφήμιση η οποία παραπληροφορεί και διαστρεβλώνει, φυσικά, και μη τρέχει αλλού το μυαλό, ε.

Αναζητείται αυτοκτονική μέθοδος

Οι αισθήσεις μου με εγκαταλείπουν, δεν βλέπω, δεν ακούω, δεν γεύομαι, δεν αισθάνομαι, δεν μυρίζω. Θέλω να περιορίσω τις δραστηριότητές μου, δυσκολεύομαι να αντέξω τόσα πολλά. Πρέπει να κάνω περικοπές και το καλύτερο είναι να ξεκινήσω από τον αριθμό των blogs μου -θα περιοριστώ σε αυτό εδώ, αφού πάψω να εκπέμπω σε 3 -στο blogometro και στα εικαστικά- και συμπληρώσω τα 200 posts στα άλλα 2 που εμφανίζονται στο monitor -το "ουρλιάζοντας" και το "ΝΑΤΟ".

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ-Τετάρτη 6 Δεκ

Την Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου (του Αγ. Νικολάου) στις 9.00 μ.μ.
στο bar «ΜΑΚΑΡΙ», Ζ. Πηγής 125, Εξάρχεια, τηλ. 210 64 58 958
θα παρουσιαστεί το υπαρξιακό πορνογράφημα τεχνολογικής φαντασίας του Larry Cool:

ΤΟΝ «ΚΑΝΕΝΑ»... ΘΑ ΤΟΝ ΦΑΩ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ!

εκδόσεις ΤΥΦΛΟΜΥΓΑ, ΑΜΟΝΙ
Με αφορμή θέματα από το βιβλίο, θα κάνουν σύντομες εισηγήσεις οι:
Ελένη Γκίκα (συγγραφέας – κριτικός λογοτεχνίας) για την ταυτότητα, τη γλώσσα και τις συμπτώσεις
Μάκης Ανδρονόπουλος (δημοσιογράφος) για τον ερωτισμό
Χρήστος Δημητρακόπουλος (μουσικός – μηχανολόγος) για το διαδίκτυο
Larry Cool (?) για τη δημιουργία ενός νέου συλλογικού μύθου
Θα χαρούμε να λάβετε μέρος στη συζήτηση, κι αν έχετε διαβάσει το βιβλίο ν' ακούσουμε τα σχόλιά σας.

ΤΑ ΠΡΑΣΙΝΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ Βαρβάρας

Τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής, έλεγαν -και λένε ακόμα και σήμερα- μερικοί ρομαντικοί. Η Βαρβάρα είχε όμορφα μάτια πρασινογάλαζα και μεγάλα. Σα θάλασσα φουρτουνιασμένη ήταν το βλέμμα της. Σπάνια ημέρευε. Στο δρόμο, περπατούσε με τα μάτια κάτω και, όταν διασταυρωνόταν με κάποιον που ήθελε να τον εντυπωσιάσει, τίναζε -εξακόντιζε καλύτερα- ένα βλέμμα σαν αγκίστρι με δόλωμα θανατηφόρο, ένα βλέμμα σαν ακατανίκητο ναρκωτικό. Οπως ο χαμαιλέων εκτινάσσει μια γλώσσα με πολλαπλάσιο μήκος απο το σώμα του για να τσακώσει και να καταβροχθίσει τα μικρά ζωΰφια που κολλούν επάνω της, έτσι και η Βαρβάρα άπλωνε μακριά τη ματιά της για να κατασπαράξει τους άντρες που, αντικρύζοντάς την, έχαναν την παραμικρή δύναμη αντίστασης στη γοητεία της.

Δεν ήταν όμορφη γυναίκα, με τα σύγχρονα μέτρα ομορφιάς. Ούτε λεπτή, ούτε με τέλειες αναλογίες. Μια νταρντάνα δραμινή ή καβαλιώτισσα -δε θυμάμαι καλά από πού ακριβώς ήταν, πάντως απ' το βορρά- καρδαμωμένη, με μυς που έσφυζαν απο ζωή. Πόδια γερά κολλημένα στη γη και χέρια με πλατειές παλάμες, που, έτσι να σού 'καναν, την είχες βάψει. Τα βυζιά της δυο μπαζούκας, προκλητικά στητά, εξείχαν προβάλλοντας τολμηρά πριν στρίψει τη γωνία το υπόλοιπο σώμα, και ο κώλος της, στητός κι αυτός, έδινε ένα τόνο μεγαλοπρέπειας στο αγέρωχο βάδισμά της. Μέση σχεδόν δεν υπήρχε, μια γυναίκα - ντουλάπα, που λένε. Το κατάξανθο μαλλί και το κάτασπρο δέρμα εντυπωσίαζαν όσο νά 'ναι, μα δεν ξεπερνούσαν σε γοητεία τη ματιά της, που ήταν σωστός σφάχτης.


Είχε μελετήσει καλά τη δύναμη του βλέμματός της και προσπαθούσε να πείσει και τις υπόλοιπες γυναίκες της παρέας να κάνουν το ίδιο. «Τα υπέροχα μάτια σας» έλεγε, «μη τα δείχνετε συνέχεια, η γοητεία αυξάνει όταν δε σκορπιέται αλόγιστα», και μας έκανε μάθημα πώς να περπατάμε με σκυμμένο κεφάλι και πώς να τινάζουμε το βλέμμα μας αραιά και που.

Η Βαρβάρα δεν παντρεύτηκε ποτέ, απ' όσο ξέρω. Χάθηκαν τα ίχνη της όταν ξενητεύτηκε για να σταδιοδρομήσει σε μια μακρινή χώρα, όπου οι γυναίκες έχουν μια θέση ξεχωριστή. Τη φαντάζομαι να τινάζει το βλέμμα της πίσω απο πάγκους εργαστηρίων, ντυμένη με την άσπρη στολή των ερευνητών, γοητεύοντας κάθε αρσενικό συναγωνιστή της στη μάχη για την ανακάλυψη της αλήθειας για την ύπαρξη των πάντων. Ισως η ματιά της να έχει χάσει την ισχύ της μετά απο τόσα χρόνια συγκέντρωσης στους φακούς των μικροσκοπίων, ίσως πάλι όμως, η οικονομία που έκανε στις δυνάμεις του βλέμματος, που δεν το σκόρπιζε δηλαδή οπουδήποτε, να έχει κάνει το θαύμα της και να άφησε αυτό το υπέροχο δώρο της φύσης ανέπαφο απο το χρόνο.

Οσο για το αν πράγματι «τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής», τι να πω... ίσως και να είναι... Αυτό που είναι σίγουρο πάντως, όπως φαντάζομαι τουλάχιστον, είναι πως δε γίνεται να επαίνεσε κανείς άντρας τα μάτια της Βαρβάρας. Ηταν τόσο, μα τόσο εκρηκτικά, που άφηναν σέκο τον καθένα. Δυο αστραπές εκτυφλωτικές ήταν... και.. τι να πει κανείς... Αν επαινέσεις την αστραπή, μάλλον θα της αφαιρέσεις κάτι απο τη γοητεία της...

---------------------
ΣΗΜ. Μεταφερμένο από εδώ, λόγω της ημέρας

Χρόνια Πολλά Βαρβάρα!:-)

πινγκ πονγκ

απαντώ στο χιούμορ με χιούμορ επίσης

απαντώ στο καρακίτς με καρακιτσάρα

απαντώ στο γελοίο με γελοιοποίηση



διαφορετικά, θα είμαι γκαγκά..

αν απαντήσω δηλαδή...



στο χιούμορ με ένα "τι εννοείτε κύριε;"

στο καρακίτς με ένα έργο τέχνης

στο γελοίο με ένα φιλοσοφικό δοκίμιο



γκέγκε αδέρφια; βουζ αβε κομπρί..?

Συνταγή: εγκέφαλοι υποτελείς

Λαμβάνετε μερικούς εγκεφάλους και τους εμποτίζετε με την υψηλή σας θέση -κοινωνική ή εργασιακή, αδιάφορο. Κατόπιν δοκιμάζετε το αλάτι, να έχουν ρουφήξει αρκετό. Ρίχνετε μια κουταλιά σού'πα ξύδι και δυο κουταλιές μού'πες λάδι και αφήνετε να μαριναριστεί επί δίωρον. Κατόπιν, τοποθετείτε τα μυαλά όλα μαζί σε ένα τραπέζι συσκέψεων και τα δαγκώνετε εναλλάξ. Η συνταγή αυτή σπανίως αποτυγχάνει.
(από το βιβλίο "οδηγός εκπαίδευσης στελεχών επιχειρήσεων")

η βλακεια ειναι καταSTASH ζωης

ολο γραφω και θελω να αποδειξω ποσο βλακας ειμαι και ποσες βλακειες εχω κανει καθε μερα βλακειες διαπραττω εγκληματα κατα του νου χωρις δισταγμο το μονο που με σωζει ειναι οτι το γνωριζω δηλαδη δεν ειμαι βλακας ερημην μου ερημην του μυαλου μου οχι πως βλακειες κανω συνειδητα και εξεπιτηδες οχι βεβαια αν και μερικες φορες συμβαινει και αυτο το ημερολογιο ειδικα αποδεικνυει μερικες βλακειες δεν ειναι δυνατο ενα ον με ανθρωπινη υποσταση να ειναι διαρκως στην τσιτα ολο και κατι ξεφευγει για αναρωτηθειτε μαζι μου ποσες φορες ειπατε "αχ τι βλακεια εκανα" ή "ποσο βλακωδως φερθηκα τοτε" και θα συμφωνησετε αν δεν συμφωνησετε μαλλον ειστε πολυ νεοι ισως και να ειστε πραγματι ανιατη περιπτωση βλακα οπως εχω παρατηρησει η βλακεια θεραπευεται μοναχα οταν αναγνωριστει στον ιδιο τον εαυτο και μετα μπορουμε να τη βρισκουμε αμεσως στον απεναντι τελευταιως ανησυχω πολυ επειδη κυματα βλακειας ενσκηπτουν ως τσουναμι και ερχονται απο τα δυτικα η νοτιανατολικη ασια δειχνει αμετοχη μπορει να γραφω παλι βλακειες το μυαλο αρνειται να διαχωριζει πλεον τις σκεψεις και συγγνωμη ολα παιζονται το ζουμι ειναι να αλλαζω σταση διαρκως το μονομπλοκ σημαινει μαλλον καραβλακανταν

ΕΜΠΡΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΔΙΑΔΙΚΤΥΩΜΕΝΟΙ

«Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα» ..αλλά μέχρι πότε..?



Γράφουμε, δημιουργούμε, καταγγέλουμε τα κακώς κείμενα, εκφράζουμε απορίες, αστειευόμαστε, ανταλλάσσουμε γνώμες και απόψεις, επικοινωνούμε, ενημερώνουμε και ενημερωνόμαστε, διαφωνούμε, συμφωνούμε, βρήκαμε ένα τόπο ελευθερίας τελοσπάντων και ΘΕΛΟΥΜΕ

ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

Ενάντια στο κλίμα που πιέζει και καταπνίγει την καθημερινή μας φωνή, τη φωνή του εναργούς* Πολίτη. Του Πολίτη της Ελλάδας, της Ενωμένης Ευρώπης, του Κόσμου.

Εδώ, βρίσκεται άρθρο σχετικό με τίτλο «Η ΕΕ μελετά την λογοκρισία στο ίντερνετ» (μεταφρασμένο κομμάτι από την ιστοσελίδα του Pär Ström Σταματήστε τον μεγάλο αδελφό) και θα ψήφιζα ευχαρίστως στο site του Pär Ström όπου παραπέμπει, αν γνώριζα σουηδικά και καταλάβαινα πού να υπογράψω.

Στη χώρα μας, ευτυχώς, βρίσκεται το Μανιφέστο που απευθύνεται στην Ελληνική Κυβέρνηση και στους δημόσιους φορείς: Διακήρυξη για τα δικαιώματα του πολίτη στον ψηφιακό κόσμο όπου μπορούμε να ψηφίσουμε και να διαλέξουμε banners για τη διάδοσή του.


---------------------
ΣΗΜ. * εναργής πολίτης= ξύπνιος πολίτης, που δεν κοιμάται, και όχι στα τυφλά ενεργός

Πότε είναι η μέρα η αφιερωμένη στη ΒΛΑΚΕΙΑ..?

...να το γιορτάσουμε βρε αδερφέ! Αν δεν έχει οριστεί, προτείνω τη σημερινή, είναι ταμάμ, ό,τι πρέπει. Τώρα που οι βλάκες ανεβαίνουν όλο και ψηλότερα, κατακτούν θώκους με βαρύγδουπες ονομασίες, λαβαίνουν μπόλικα πτυχία με το κιλό, μελετούν τα πακέτα και αλληλοψεκάζονται με λίγδες, ε, να μην αποχτήσουν τη μέρα τους; Σήμερα είναι η μέρα που πληροφορήθηκα από το αξιόπιστο ΡΑΔΙΟ-ΑΡΒΥΛΑ (πολύ περισσότερο αξιόπιστο από τα κανάλια κλπ αηδή ΜΜΕ) ότι «σημαντική θέση κατέχων επιστήμων εξώθησε -χρησιμοποιών πλάγια εκβιαστικά μέσα- υφιστάμενό του επιστήμονα να διαγράψει το ψηφιακό του σημειωματάριον -βλ. "βδέλυγμα" blog». Λεπτομέρειες δεν γνωρίζω, μου αρκεί η Πηγή.

barieSTHMENO post

βαρεθηκα αυτη την ωσμωση το σκορπισμα τα ιδια και τα ιδια και ουτε βημα παραπερα και ολα τα γραφουν οι εφημεριδες και ολα ταχουνε πει οι σοφοι πηξαμε απο ψεκασμους λιπασματων βαρεθηκα να γραφω αρχιζω πλεξιμο και χαιρετισματα στα εγγονια αυτα καταλαβαινουν καλυτερα χαιρετω χαιρετε χαιρετισματα