τα λάθη του D(elo)r-e/i-an Gray

1. στη χώρα των ίσων ευκαιριών έπαιξε σε ξένο γήπεδο, δλδ έστησε την επιχείρησή του στη Β. Ιρλανδία για να πετύχει μικρότερο κόστος.

2. η ιδέα του "χτύπησε κόκκινο", δλδ άρεσε, εντυπωσίασε

3. δεν πούλησε την ιδέα του σε ήδη "καταξιωμένους" οίκους, δλδ αρνήθηκε να πουληθεί στο κατεστημένο των αυτοκινητοβιομηχάνων

4. δέχτηκε επιδότηση από ξένη (αν και "αδελφή") χώρα, τη Μεγάλη Βρεττανία, η οποία -ως γνωστόν, όπως κάθε χώρα- χρησιμοποίησε τόσο όσο να "λύσει" το πρόβλημα της διογκούμενης ανεργείας και, ως εκ τούτου, τις επαναστατικές δράσης των βορειοϊρλανδών. Μόλις το κλίμα καταλιάγιασε, σταμάτησε την επιχορήγηση. Σιγά που θά 'σκαγε δλδ για ένα τρελομηχανικό από το Ντητρόϊτ.

5. βασίστηκε επιχειρηματικά στα χρήματα των άγγλων, δλδ του έλειπε το "δαιμόνιο" του επιχειρηματία, μηχανικός ήταν ο άνθρωπος, αλλά ξέφυγε και νόμισε πως θα τα καταφέρνει παντού.

6. μπροστά στον κίνδυνο να κλείσει και ενώπιον απείρων αγοραστών που διακρίνονταν στον ορίζοντα, δέχτηκε μια μπίζνα που φαινόταν καθαρή.

7. η μπίζνα ήταν στημένη και την πάτησε. Διασύρθηκε (στα πρωτοσέλιδα), καταστράφηκε (πάει η επιχείρηση), αποκαταστάθηκε (στις πίσω σελίδες, στα "ψιλά")


ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που συμβαίνει κάτι τι παρόμοιο σε έναν άνθρωπο. Οταν η αλαζονία χτυπά, χάνεται η εικόνα της στατικής πραγματικότητας. Από τη μεριά μου, το βλέπω και σαν ένα δείγμα των δεινών που έρχονται. Με το παράδειγμα Delorean φαίνεται καθαρά η πρόθεση των ισχυρών να υποτάσσουν τους μοναχικούς, φαίνεται ο φόβος μη και παρεισφρύσει ανάμεσά τους ένας ακόμα. Πιθανόν να ήταν "σκληρό καρύδι" ο απελθών και να μη δεχόταν π.χ. να... "αυτολογοκριθεί", δλδ να ακολουθεί πατημένους δρόμους. Αν ήταν σαν τη Μητέρα Τερέζα που δρούσε κάτω από τη σκέπη του Πάπα, μπορεί και η Νταϊάνα να ζούσε ακόμα, λέμε τώρα. Ο πόλεμος είναι σκληρός όπου και αν πραγματοποιείται και δεν ξέρουμε ποια ήταν τα μελλοντικά του σχέδια... όπως δεν γνωρίζουμε ποια γνώμη είχε για την ανεργεία γενικότερα ή για τη βία, την παιδική εγκληματικότητα, την εγκατάλειψη, την πείνα και τον πόλεμο, κλπ κλπ... Το μόνο που έχουμε μπροστά στα μάτια μας είναι ένα πανέμορφο δημιούργημα, ένα μεταφορικό μέσο/έργο Τέχνης. Αξίζει το σεβασμό μας και μόνο γι αυτό. Για μια λαμπερή "πορδή στον άνεμο" που λέει και ο Mac.