Ενα ωραίο ποστ ανέβασε ο Μαύρος Γάτος
και ανεβάζω εδώ πέρα το σύνδεσμο, να το έχω σε πρώτη ζήτηση. Γατούλη μου, ζηλεύω που δεν το έγραψα...
:-))))
Τετάρτη, Δεκεμβρίου 27, 2006
ένα ωραίο ποστ
Ενα ωραίο ποστ ανέβασε ο Μαύρος Γάτος
και ανεβάζω εδώ πέρα το σύνδεσμο, να το έχω σε πρώτη ζήτηση. Γατούλη μου, ζηλεύω που δεν το έγραψα...
:-))))
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
ααα
τι ποστ τι ποστ τι ποστ;
πάω να δω, πάω να δω, πάω να δω
:P
είπα να παρανομίσω και να βάλω εδώ ένα μήνυμα που πήγαινε σ' άλλο ποστ, εκεί που γράφεις ότι τα γέλια βγαίνουν ξινά, αλλά δε μπορούσα. Έτσι το αφήνω εδώ, γιατί είναι φοβερό μήνυμα και αυτός που το γράψει μετριόφρων. Σ' ένα βιβλίο είχα διαβάσει μια έξοχη άποψη:
ότι ο Θεός διαλέγει τα πιο άσχετα άτομα μεταξύ τους και τα βαφτίζει οικογένεια, άτομα που καμία σχέση δεν έχουν μ' εσένα και που στην πραγματικότητα αντιπαθείς, αλλά πρέπει να ζεις μαζί τους, κι αν τολμήσεις να παραδεχθείς κάτι τέτοιο - ότι τους αντιπαθείς - μετά αρχίζεις να έχεις τύψεις και σκέφτεσαι ότι είσαι ΕΝΑ ΤΕΡΑΣ κλπ :P
Μπα, ουδέποτε ένιωσα ενοχές και ροπή προς την τερατομορφία!:-Ρ
..και.. δεν τίθεται θέμα αντιπάθειας αλλά ασυνεννοησίας μεταξύ γενεών.. Βλέπεις, είναι δύσκολο σε μερικούς ανθρώπους να προσαρμόζονται, καθώς επίσης σε κάποιους άλλους (ή και στους ίδιους) να αποφεύγουν συγκρίσεις χωρίς να λαβαίνουν υπόψη τις συνθήκες που διαμορφώνουν τις συμπεριφορές..
Δεν είναι δυνατό π.χ. να κρίνουμε ως "αρνητική" μια συμπεριφορά διαμορφωμένη κάτω από καταστάσεις και νοοτροπίες εντελώς διαφορετικές από τις σύγχρονες.
Το παράξενο με μένα είναι αυτό που διαπίστωσε μια από τις κορες μου, ότι δλδ η ικανότητα προσαρμογής μου είναι υψηλών προδιαγραφών και αυτό ελαχιστοποιεί τις αντιφάσεις με τον εαυτό μου. Το ακόμα πιο παράξενο είναι πως αυτή η ικανότητα μου δημιουργεί δυσκολίες -και όπως θέλεις πάρτο. Μερικοί ονομάζουν αυτή την ικανότητα προσαρμογής "στάση θύματος", το να δικαιολογείται η στάση των ανθρώπων σύμφωνα με την εποχή κατά την οποία διαμορφώνουν αυτή τη συγκεκριμένη στάση.. νομίζω όμως ότι η ζωή δεν αφήνει περιθώρια για την πολυτέλεια της απώλειας και του παραμικρού χρόνου: Αμα δεν συμπλέουμε με το ρεύμα, μας πνίγει.
:-)
Ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία να συμπληρώσω το προηγούμενο ποστ
i see...
Δημοσίευση σχολίου