Κυριακή, Σεπτεμβρίου 03, 2006

μια του ύΨΟΥΣ, μια του ΒάΘΟΥΣ !!! (μετα-σκέψεις)



Φυσικά, αναφέρομαι στα δυο τελευταία παιχνίδια. Αυτά που επιβεβαίωσαν τη ΔΙΚΗ ΜΟΥ θεωρία περί ΕΛλήνων, που είναι:

ΜΙΑ ΤΟΥ ΥΨΟΥΣ, ΜΙΑ ΤΟΥ ΒΑΘΟΥΣ!!! Πράγματι ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ γιατί επιβεβαιώσαμε τον εαυτό μας. Τόσο απλά.

Το ποστ δεν έχει κανενός είδους μομφή για τους αθλητές, που κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους, όπως το απέδειξαν σε ΟΛΑ τα παιχνίδια της ομάδας.

Τα ματιάσαμε τα παιδιά! Αυτοματιαστήκαμε μάλλον, εκτος αν λειτούργησε ο νόμος του μύθου της Νιόβης, όπου τιμωρείται η υπέρμετρη αλαζονεία -των παρατρεχάμενων φυσικά και όχι των αθλητών που δείξανε την αξία τους. Εμείς, με τη βλακεία μας, το χάσαμε το χρυσό!

Οταν φεύγουνε καραβάνια εκδρομέων για Ιαπωνία μεριά, σκάζοντας ένα κόσμο ευρώπουλα (περίπου 3.500€ το άτομο) για αεροπορικά εισιτήρια, χωρίς μάλιστα να έχουν εξασφαλισμένη θέση στο γήπεδο, όταν ακούω να λένε διάφοροι απλοί πολίτες (στα κανάλια) ότι πάνε για να βρεθούν στο πανηγύρι του τέλους, ε, τότε.. αυτή η προεξόφληση του αποτελέσματος, εμένα μου χτυπά ένα καμπανάκι.

Μιλάμε, γράφουμε, ενθουσιαζόμαστε κι απογοητευόμαστε για ποιο πράγμα..? Επειδή κάποιοι... μυριούχοι (έτσι δεν είναι; κάποια μύρια βγάζουνε τα παιδιά και μπράβο τους) ανταγωνίζονται κάποιους άλλους μυριούχους στην αρένα. Κάτι σαν τους παλιούς μονομάχους περίπου, μονάχα που σήμερα δεν παίζουν με τη ζωή τους -ευτυχώς!

Αρτον και θεάματα για να βουλώνουν τα στόματα με ιαχές αντί για ψωμάκι.

------
..και.. τώρα ας ευχηθώ: Καλό ποδόσφαιρο!:-)


3 σχόλια:

Ecumene είπε...

Και οι Ισπανοί πάντως το ίδιο είναι.....

Για χρόνια χανανε στη βρυση....

και μια φορα κερδίσανε και αυτοί...

Rodia είπε...

Δεν αντιλέγω... Καλά κάνανε και κερδίσανε! Αλλωστε, παιχνίδια είναι αυτά.
θα μου πεις "και η ζωη ένα παιχνίδι είναι" και θα έχεις δίκιο, για τούτο ανέβασα το ποστ, να βλέπουμε τις ομοιότητες!

σμουτς!:-)
[πού χάνεσαι εσύ ψυχή μου;]

kokorman είπε...

Αντί άλλων σχολίων παραθέτω τους στοίχους του ποιητή:

Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα».

Σας ευχαριστώ "παιδιά"* της εθνικής ομάδας μπάσκετ για ότι καταφέρατε. Να εύχεστε να ναι μακρύς ο δρόμος και όσο πιο άφθονα τα ηδωνικά μυρωδικά της διάκρισης.

*παιδιά λόγω του νεαρού της ηλικίας τους, όχι λόγω οριμότητας.

Σμουτς και σε σένα Ροδίτσα μου.

Μετά τιμής,

+ΚΟΚΟΡΜΑΝ+