Ε: όπως Ε-λευθεροτυπία, Ε-πιστολή, Ε-πιστολέρος, Ε-νταύθα, Ε-νταφιασμός

Ε-λευθεροτυπία, Ε-πιστολή, Ε-πιστολέρος

Προσπάθησα να αντισταθώ στην επιστολή, αλλά δεν τα κατάφερα. Ανεβάζω λοιπόν τη δική μου εκδοχή, αφού σχολιάσω τα σχόλια που στάλθηκαν στο blog του Old Boy

Μου άρεσε το σχόλιο που έστειλε ο/η oistros:
«Το παιχνίδι της δημοσιότητας ενίοτε απαιτεί και παραχωρήσεις. Όταν τα βιβλία σου ή τα άρθρα σου προβάλλονται ή φιλοξενούνται αντίστοιχα από κάποια εφημερίδα οφείλεις αυτονόητα "στήριξη" στις επιλογές της, ακόμη κι αν σε χρησιμοποιεί ως περαιτέρω πειστήριο μίας επιλογής που δυσκολεύεται να πείσει τον κοινό νου.»

Επίσης, ένα κομμάτι από το σχόλιο του/της still:
«...για την ελευθεροτυπία, που θεωρεί φυσιολογικό να προάγει το καταγγελτικό ύφος ενός -έυχομαι-να-μην-είναι 13χρονου, που έχει κάνει συρραφή φράσεων από λυσάρια εκθέσεων, κλισέ γονέων και μικροαστισμό καθηγητών...»

Ακόμη, νομίζω ότι ο Μαύρος Γάτος με το σχόλιό του:
«Κι όμως, το ότι ξεκίνησε μια δημόσια συζήτηση, έστω και με αυτόν τον τρόπο, δεν είναι καθόλου μα καθόλου κακό...» εννοεί τη συζήτηση που άνοιξε εδώ πέρα, στα blogs.

Η δική μου εκδοχή:
1. Η επιστολή μπορεί να γράφτηκε πράγματι από παιδί 13χρονο. Το λυπάμαι αυτό το παιδί που γράφει ό,τι ακούει από τη μαμά* του, που η εικόνα την οποία έχει διαμορφώσει για τον κόσμο βασίζεται στη ματιά της μαμάς* του και όχι στα δικά του μάτια. Λυπάμαι που ένα μικρό παιδί μαθαίνει την εύκολη λύση, που είναι μια καταγγελία. Δυστυχώς, δεν μαθαίνει να ασκεί το κριτικό του πνεύμα, δεν μαθαίνει τι σημαίνει δημιουργικότητα και παραμένει στο ξερό καταγγελτικό υφάκι. Καταγγελίες που δεν οδηγούν πουθενά. Δεν βγαίνει από το τέλμα. Και το πρωτοσέλιδο -η ανάδειξη μέσω αυτού- δεν το βοηθά, το χαντακώνει. Για τούτο λυπάμαι διπλά.

2. Οι (διάσημοι) επιστολογράφοι μπορεί πράγματι να ενήργησαν κάτω από μια παρόρμηση και όχι από σκοπιμότητα. Τους λυπάμαι που, αν και ώριμοι πλέον, δυσκολεύονται να ελέγξουν τις παρορμήσεις τους. Αυτές μπορούν να τις αμολάν ελεύθερες στα blogs τους κι αν δεν έχουν, ε, ας ανοίξουν από ένα!

3. Οι (άσημοι) επιστολογράφοι δεν με ενδιαφέρουν. Κατά τη γνώμη μου, πρόκειται για μερικούς φασαριόζους (ή και καταπιεσμένους) τύπους, οι οποίοι συρρέουν συνήθως όπου γίνεται τζερτζελές και δεν εκφράζουν την "Κοινή Γνώμη".

4. Η εφημερίδα μπορεί πράγματι να διάλεξε αυτό το θέμα για πρωτοσέλιδο επειδή το θεώρησε ύψιστης σπουδαιότητας και όχι για να "πιάσει φράγκα" κατά το κοινώς λεγόμενο. Τη λυπάμαι στ' αλήθεια. Θα μου άρεσε πολύ περισσότερο να διάλεγε ένα θέμα -επιστολή ανήλικου, έστω- με όραμα για ένα υπέροχο, ονειρεμένο -εφικτό ή όχι- μέλλον και όχι μια στείρα καταγγελία. Μας έλειψαν οι καταγγελίες; Μάτσο καθημερινώς (υποθέτω ότι θα) φτάνουν στα ταχυδρομικά κουτιά της εφημερίδας που αντιστάθηκε στο "νερό του Καματερού" και τώρα πνίγεται στα σάλια ενός 13χρονου που τη φτύνει.

---------------
* με τη λέξη "μαμά" εννοώ οποιονδήποτε άλλον, εκτός από τον επιστολογράφο. Ενα συγγενή, ένα δάσκαλο, γονείς, κλπ.
---------------

Ε-νταύθα

1. Δυο 15χρονοι λήστεψαν ψιλικατζήδικο, προβάλλοντας κοντόκαννη καραμπίνα. Η είδηση εμμένει στην ηλικία τους και ακούγεται από "αγανακτισμένο πολίτη" το αίτημα να οπλοφορούν οι καταστηματάρχες.

2. Ο Υπουργός και ο Υφυπουργός Υγείας παρουσιάζουν καμαρώνοντας σε δημόσια εκδήλωση το εργαλείο ρομποτικής χειρουργικής, το οποίο προμηθεύτηκε το ΙΔΙΩΤΙΚΟ Ιατρικό Κέντρο Αθηνών. Η είδηση δεν αναφέρει αν το διαφήμισαν δωρεάν. Στο μέλλον θα αγοράσουμε και μεις ένα -ειπώθηκε.

---------------

Ε-νταφιασμός

Του Ντόναλντ Ράμσφελντ, ξήλωμα δλδ από τη θέση του υπουργού Αμυνας των ΗΠΑ. Εξιλαστήριο θύμα για την "Υπόθεση Ιράκ"; Αν δεν έχαναν (και μάλιστα εις διπλούν) οι ρεπουμπλικάνοι στο Κογκρέσσο, το Ντόναλντ δεν θα τον κουνούσε κανείς. Τη θέση παίρνει ο πρώην της Σία (κι αράξαμε).