Δεν είμαστε ανεκτικοί, απλώς έχουμε χάσει τη Συνείδησή μας

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΕΙΤΕ ΚΥΡΙΟΙ,
ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ

...όταν απουσιάζει η ενοχή και η συνείδηση δηλώνει απούσα...

Aντιγράφω απο το e-rooster blog τμήμα του άρθρου με τίτλο ρατσισμός και ανοχή:

με βάση πανελλαδικής έρευνας της icap προκύπτει ότι

1. το 69% των ερωτώμενων συμφωνεί ότι το έθνος μας, σε σχέση με άλλα έθνη είναι ανώτερο σε πολλά σημεία, ποσοστό το οποίο σκαρφαλώνει στο 82% ανάμεσα στους ερωτώμενους με καμία ή με βασική εκπαίδευση

2. οι 6 στους 10 ερωτώμενους (59%) συμφωνούν ότι θα ήταν καλύτερο να μην έρχονταν στην Ελλάδα οικονομικοί μετανάστες, ποσοστό το οποίο φτάνει σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα ανάμεσα σε ερωτώμενους με καμία/βασική εκπαίδευση (64%) ή μόρφωση λυκείου (67%)

3. οι 4 στους 10 συμφωνούν ότι είναι προτιμότερο η κάθε κοινωνική, θρησκευτική, φυλετική και εθνική ομάδα να συναναστρέφεται τους ομοίους της (οι 5 στους 10 ανάμεσα σε άτομα με χαμηλή/βασική εκπαίδευση)

4. στο σύνολο των ερωτώμενων, οι 3 στους 10 δεν θα θέλανε να είχανε γείτονες ομοφυλόφιλους (33%), πρώην ναρκομανείς (29%) και άτομα που πάσχουν από AIDS (28%). οι 2 στους 10 ερωτώμενους δεν θα θέλανε ως γείτονες εβραίους (24%), μουσουλμάνους (21%) και αμερικάνους (21%). τα αντίστοιχα ποσοστά ανάμεσα στους ερωτώμενους με καμία ή βασική εκπαίδευση είναι: 52% δεν θέλουν ομοφυλόφιλους γείτονες, 42% άτομα που πάσχουν από aids, 37% πρώην ναρκομανείς, 33% εβραίους και μουσουλμάνους

...και τολμώ μια οπτικοακουστική απάντηση για το πώς καλλιεργούνται όλα τα προαναφερθέντα αποτελέσματα της έρευνας της icap:
(το τραγούδι τραγουδά ο ίδιος ο Προφήτης)

dynata ke ELlinika -Liakouras nationalist song

Πάω και στο άρθρο του Πάσχου Mανδραβέλη στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, που καταλήγει ως εξής: «υπάρχει λοιπόν πρόβλημα ρατσισμού στην Ελλάδα; ίσως όχι, αλλά υπάρχει τεράστιο πρόβλημα ανοχής...»

...και σκέφτομαι ότι δεν είναι ζήτημα ανοχής αλλά απουσία ενοχής.
Απουσιάζει η συνείδηση και πού να ψάξουμε να τη βρούμε, ιδίως τώρα που το τοπίο έχει θολώσει επικίνδυνα...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΕΙΤΕ ΚΥΡΙΟΙ,
ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ

...και ύστερα, εκ των υστέρων δηλαδή, αναρωτιόμαστε για τη συμπεριφορά των παιδιών μας... ενώ το αυγό του φιδιού σκάει μπροστά στα μάτια μας...