Τι λέει η θεία Ελευθερία

Η θεία Ελευθερία λέει πως το τραπέζι είναι στρωμένο και να πάμε γρήγορα να φάμε πριν κρυώσει το φαΐ.


Η θεία Ελευθερία λέει πως αν είχαμε διαλέξει το Θάνατο μπορεί τώρα να μην είχαμε να φάμε, μπορεί ούτε και τραπέζι να είχαμε.


Η θεία Ελευθερία λέει πως τώρα που τη διαλέξαμε έχουμε και τραπέζια και Τράπεζες.


Η θεία Ελευθερία λέει πως κάναμε πολύ καλά που τη διαλέξαμε γιατί είναι νοικοκυρά και ξέρει καλύτερα να μας κουμαντάρει.


Η θεία Ελευθερία λέει πως αν δεν την διαλέγαμε θα πέθαινε.

Αμα ξοφλήσει και το ΝΑΤΟ, ξέρω πού θα παραπονιέμαι!

Στο φίλο μου το Bob Parsons, θα γράφω*, που μου έστειλε πριν από λίγο e-mail με φαρδιά πλατιά την υπογραφή του!
Μου γράφει λοιπόν ο Μπόμπυ:


Dear Rodia**,

The summer season is coming to an end, but the savings just keep on going at Go Daddy®. This month's eNews is chock full of information, deals and tips that will keep you making the most of your Internet presence all year long. Find out how to publish your own podcast; grab domains at special low pricing; read about big hosting changes and much, much more. And don't miss the latest additions to my blog, Hot Points, or the newest Life Online™ show.





Bob Parsons • Chairman & Founder

P.S. Visit my blog at www.bobparsons.com to read my thoughts on Go Daddy's IPO Filing, my Rules for Success, and much more.



-----------
* τα αγγλικά μου είναι πολύ φτωχά, αλλά ελπίζω να υπάρχει στο team του κανας έλληνας να μεταφράζει.
** φυσικά, το έστειλε στο όνομά μου, αλλά εδώ αρκεί το nickname, ε

Αη Φανούρη γιατί δεν έκανες το θαύμα σου?

Προχθές, 27 Αυγούστου, ήταν η γιορτή του Αγίου Φανουρίου, ο οποίος είναι εντεταλμένος επί των ευρέσεων απωλεσθέντων αντικειμένων, εξ ού και η περίφημη φανουρόπιτα εις την οποία έχει δηλώσει επανειλημμένως ειδική η κ. Σπεράντζα Βρανά.

Εδωσα δυο μέρες περιθώριο, αλλά ο Αγιος δεν τό 'κανε το θαύμα του, να βρει δηλαδή τη χαμένη (κλεμμένη) εικόνα της Παναγίας της Έλωνας, με την κλοπή της οποίας απασχολούνται όλα τα κανάλια καθημερινώς και σε όλα τα δελτία τους, με νέα συγκλονιστικά ρεπορτάζ. Τι είπε η γιαγιάκα τάδε, ο παπούλης δείνα, η κυρία από τη Θεσσαλία που πήγε το παιδί της να βαφτιστεί εκεί περα αλλά αμφιβάλει τώρα αν άξιζε τον κόπο το ταξίδι και αναρωτιέται αν, χωρίς την εικόνα να παρίσταται στη βάφτιση, θα πετύχει το μπλουμ.

Ενας θεολόγος, γνωστός καναλοδίαιτος, εξανέστη επειδή οι Μονές δεν έχουν τοποθετήσει συστήματα ασφαλείας για να προστατεύουν τις εικόνες τους, λέγοντας επί λέξει "τόσα λεφτά βγάζουν, ας ξοδέψουν λίγα για την ασφάλειά τους"!

Λαβαίνοντας υπόψει τους τρόπους εμφάνισης των εικόνων που ταξιδεύουν, κολυμπούν αφού έχουν καεί -συνηθέστατα-, σκαρφαλώνουν σε βράχια, κλπ κλπ, για να παρουσιαστούν στον τόπο της αρεσκείας τους, το μόνο που μπορώ να υποθέσω μετά βεβαιότητας είναι ότι μάλλον βαρέθηκε την εν λόγω Μονή και θέλησε να πάει κάπου αλλού.

Αυτό μάλλον εμποδίζει τον Αη Φανούρη να τη βρει. Γιατί τα θέλουμε όλα, μονά ζυγά, δικά μας και δεν δεχόμαστε την αυτοδιάθεση της εικόνας; Δυο μέτρα και δυο σταθμά; Ας κρατάμε τουλάχιστον τη λογική μας σε τάξη.

Πόσοι τόννοι κρέατα χρειάζονταιγια να σκεπάσουν τις κοτσάνες του;

Το Υπ. Εθνικής Αμυνας ανακοίνωσε ότι:

"Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Ευάγγελος Μεϊμαράκης θα τελέσει την Κυριακή 20 Αυγούστου 2006 και ώρα 7:00 μμ, τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του ήρωα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, Μίλτωνος Ιατρίδη, Κυβερνήτη του Yποβρυχίου «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ», που έδρασε κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου, γράφοντας λαμπρές σελίδες δόξας.
Η τελετή θα πραγματοποιηθεί στην ομώνυμη πλατεία, στον Πύργο Ηλείας."

Το ΑΠΕ ΜΠΕ μετέδωσε την είδηση με τη σχετική φωτογραφία:

"Ο υπουργός Άμυνας Βαγγέλης Μεϊμαράκης (Α) πραγματοποίησε τα αποκαλυπτήρια του Ανδριάντα του Κυβερνήτη του Υ/Β "ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗ" Μίλτωνος Ιατρίδη, την Δευτέρα 21 Αυγούστου 2006, στον Πύργο Ηλείας.
ΑΠΕ ΜΠΕ/ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΥΕΘΑ/STR"


Εδώ όμως βρήκα τα δύο σημεία (και τέρατα?) της υπόθεσης Μεϊμαράκη:

1. Οτι ο κ. υπουργός εγκαινίασε δεύτερο μνημείο "..για τον ίδιο ήρωα τοποθετώντας το σε άλλη πλατεία του ίδιου Δήμου.."

2. Οτι ο κ. υπουργός εγκαινίασε "την Κυριακή 20-8-2006 ένα έργο που δημοπρατήθηκε τη Δευτέρα 21-8-2006"


..και μετά απορώ για τους τόννους των κατεψυγμένων κρεάτων που μας πνίξανε και για το βέλγο υπουργό που "διαβεβαιώνει" ότι είναι κατάλληλα προς βρώσιν και μας κάνει την τιμή να τα στείλει να τα φάμε εμείς, στερώντας τα από τους συμπατριώτες του..
(εκτός και αν περίμεναν στην... κρυονική(!) να βρεθεί το φάρμακό τους)

Τι σχέση έχουνε τα κρέατα με τον υπουργό άμυνας; Εμ, θέλει και ρώτημα; Στο στρατό δε θα καταλήξουνε;

ΔΕΛΤΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Δελτίο ειδήσεων είναι κάποιος τόπος,
όπου μαζεύονται κάποιοι τύποι

και ξελαρυγγιάζονται.

προκλητικές διαφημίσεις

Οι διαφημίσεις αυτοκινήτων ωθούν τον έλληνα να αναπτύσσει τα ήδη αρνητικά χαρακτηριστικά του ως οδηγού και ενισχύουν τη μάγκικη συμπεριφορά στο δρόμο.

Μια και το "μπαμπά μη τρέχεις" έχει αποτύχει να δρα ως αποτρεπτικό, καταθέτω την Πρόταση: Ενα σηματάκι σε όλους τους καθρέφτες όπου θα υπάρχει η φράση "Το αυτοκίνητο είναι όπλο, σκοτώνει".

Μια ανατολίτικη ιστορία σαν παραμύθι

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα φτωχό κοριτσάκι, που δεν είχε τίποτα στον κόσμο. Οι κακοί είχαν σφάξει τη μαμά της, το μπαμπά της και όλους τους συγγενείς και δεν είχε σπίτι να μείνει. Τα παλιά τα χρόνια, όταν ο προπροπροπροπάπος της μικρούλας έβοσκε πρόβατα, είχε κάπου ένα καλυβάκι σε ένα μακρινό τόπο, τον τόπο των τσιγγάνων, αλλά τώρα εκεί πέρα κατοικούσαν τσιγγάνοι και το καλυβάκι ούτε που φαινόταν πουθενά. Βρέθηκαν λοιπόν κάτι καλοί άνθρωποι που θέλησαν να βοηθήσουν το καημενούλικο το κοριτσάκι.

Κάνανε ένα μεγάλο συμβούλιο για να δούνε πού να το πάνε και πώς να το βοηθήσουν. Κανένας από αυτούς τους καλούς ανθρώπους όμως δεν το ήθελε να μπερδεύεται ένα μικρό φτωχό παιδάκι στα πόδια του και στις δουλειές του, κι έτσι συμφωνήσανε όλοι μαζί να πάνε να βρούνε το παλιό καλυβάκι του προπροπροπροπάπου του μικρού κοριτσιού. Πήγανε στη μακρινή χώρα των τσιγγάνων και ψάχνανε ψάχνανε αλλά καλυβάκι δεν βρίσκανε. Είπανε λοιπόν στον αρχηγό των τσιγγάνων να φιλοξενήσει εκεί πέρα το κοριτσάκι και να του δώσει λίγο τόπο να χτίσει ένα σπιτάκι κι έτσι κι έγινε.

Γράψανε και κάτι χαρτιά, ότι θα ζούνε αρμονικά με το κοριτσάκι, δεν θα το μαλώνουνε ούτε θα το πειράζουνε, να μεγαλώσει και να δυναμώσει το καημενάκι. Του χτίσανε κι ένα καινούργιο καλυβάκι και φύγανε ήσυχοι πως έπραξαν το καθήκον τους απέναντι σε ένα ανήμπορο παιδάκι. Οι τσιγγάνοι δεν είχανε σύνορα στον τόπο τους και ούτε που σκεφτήκανε να αλλάξουν τις συνήθειές τους, το κοριτσάκι όμως, έτσι ταλαιπωρημένο που ήταν από τη ζωή και τα βάσανά της, σκεφτόταν εντελώς διαφορετικά. Αρχισε να γράφει γράμματα σε όλο τον κόσμο αναζητώντας συγγενείς, μακρινούς και κοντινούς, να έρθουνε να του κάνουν παρέα και να το βοηθήσουν να φυτέψει τη γη γύρω από το καλυβάκι, να ανοίξουνε μαγαζάκια και να κάνουν εμπόριο με ξένους τόπους, ήτανε πολύ ικανό και ευφάνταστο παιδάκι.

Πριν φανεί το μικρό φτωχό κοριτσάκι στα μέρη τους, οι τσιγγάνοι ζούσανε πολύ χαρούμενα, με τα τραγούδια τους και με τους χορούς τους. Δεν δίνανε πολλή σημασία στο χρήμα, ούτε στα πολλά πλούτη. Η γη τους έδινε όλα όσα χρειαζόντουσαν, ψωμί και νερό, είχανε και καμπόσα ζώα και πορευόντουσαν καλά και ήρεμα. Σαν πλακώσανε όμως οι συγγενείς του μικρού κοριτσιού και αρχίσανε να γεννάνε και να μεγαλώνει η οικογένειά του, τα πράγματα στενέψανε κομμάτι. Το κοριτσάκι χρειαζότανε κι άλλο τόπο. Ακόμα, σιχαινόταν αυτούς τους απολίτιστους γύφτους που μένανε γύρω του κι όλο τραγουδούσαν και χορεύανε. Προτιμούσε τους καλοπλυμένους και μοσχομυριστούς συγγενείς του, που ήτανε και μορφωμένοι -τρομάρα τους.

Οι συγγενείς πάλι, όλο βάζανε λόγια και φουσκώναν τα μυαλά του κοριτσιού που σιγά σιγά μεγάλωνε και γινόταν μια όμορφη γυναίκα. "Πρόσεχε" της λέγανε, "μη σε στριμώξει κανας τσιγγαναράς καμια νύχτα και σου πάρει ό,τι πολυτιμότερο έχεις". "Μα έχω χαρτιά" έλεγ' η κοπέλα, "γράφουν πως δεν θα με πειράξει κανείς", οι συγγενείς όμως τίποτα δεν ακούγανε κι όλο βάζανε φιτίλια. Με το πες πες, η κοπέλα άρχισε να διώχνει τους τσιγγάνους γείτονές της από τα σπίτια τους με διάφορα προσχήματα. Πότε της έφταιγε τό 'να και πότε τ' άλλο, τους έβαζε τρικλοποδιές στο δρόμο απ' όπου περνούσαν αμέριμνοι και πέφταν και τσακιζόντουσαν, έστελνε φίδια τα βράδια στα σπίτια τους, φοβέριζε τα παιδιά τους, εμπόδιζε ν' ανοίγουν τα μαγαζάκια τους, τους έκανε τη ζωή δύσκολη με λίγα λόγια.

Οι τσιγγάνοι βλαστημάγανε την ώρα και τη στιγμή που δεχτήκανε να υπογράψουν τα χαρτιά των καλών κυρίων του συμβουλίου και ψάχνανε τρόπο να περιορίσουν την αχάριστη μικρά. Ζητήσανε σε πρώτη φάση από τους κυρίους να εμποδίσουν τους συγγενείς να έρχονται, ο τόπος δεν τους χωρούσε, αλλά οι καλοί κύριοι κάναν πως δεν ακούγανε. Ετσι περνούσε ο καιρός μέχρι την ώρα που η κοπελιά έβγαλε ένα φετφά πως απαγορεύεται να εμπορεύονται οι τσιγγάνοι στον τόπο της και έβαλε και όρια σε πολύ μεγαλύτερη απόσταση από τα συμφωνημένα όρια του καλυβιού που της είχε παραχωρηθεί. Ταυτόχρονα, κατασκόπευε με τέχνη τους τσιγγάνους και μάθαινε όλα τους τα σχέδια.

Εμαθε έτσι ότι οι τσιγγάνοι ψάχνανε βοήθεια από κάτι γειτονικές χώρες για να περιορίσουν τη δράση της πονηρής κοπέλας και να τη βάλουν στα συμφωνημένα όριά της. Βρήκανε μια γειτονική χώρα όπου κατοικούσαν τσιγγάνοι από συγγενική φυλή και κάναν συμφωνία να τους βοηθήσει σε ώρα ανάγκης. Οι γείτονες, τσιγγάνοι κι αυτοί, το μυαλό τους το είχανε περισσότερο στα γλέντια παρά στους τσαμπουκάδες, αλλά είχανε όπλα σύγχρονα και πολλά και μπορούσαν να τρομάξουνε την κοπέλα, αν χρειαζότανε.

Η πονήρω όμως που κατασκόπευε, με τη βοήθεια των καλών κυρίων που φοβόντουσαν μη φύγει από εκεί γιατί δεν τη θέλανε κοντά τους, έμαθε τα σχέδια προσέγγισης των τσιγγάνικων φυλών και αποφάσισε, να δράση ακαριαία. Ξεχάσαμε να πούμε ότι οι καλοί κύριοι είχαν εξοπλίσει τη μικρή σαν αστακό με τα πιο τρομερά και φοβερά όπλα, πολύ ανώτερα των τσιγγάνων. Παρ' όλ' αυτά, η δράση έγινε κι ένα πρωΐ πήγε και βομβάρδισε και κατάστρεψε όλα τα όπλα του γείτονα και του πήρε κι ένα μεγάλο κομμάτι γης και απλώθηκε όσο δεν φανταζόταν ούτε στα πιο τρελά όνειρά της πως θα το κατάφερνε τόσο καλά. Οι τσιγγάνοι βλέπετε, δεν είναι λαός μαθημένος να αγαπάει τον πόλεμο. Πολεμάει μονάχα όταν απειλείται η ζωή του από πολύ κοντά. Ετσι, η κοπέλα ηρέμησε για λίγο καιρό.

Οι τσιγγάνοι στέλνανε συνέχεια τον αρχηγό τους στους καλούς κυρίους να ζητάει το δίκιο τους κι εκείνος όλο πήγαινε αεροπορικά ταξίδια σε όλο τον κόσμο και εξηγούσε τα ανεξήγητα, πιστεύοντας ότι το δίκιο του λαού του είναι ολοφάνερο και πως θα το βρει γρήγορα μάλιστα. Ο καιρός όμως κυλούσε και το δίκιο απομακρυνόταν. Ετσι είναι, άμα δε βρείς το δίκιο σου ατάκα κιεπιτόπου, άντε μετά να το ψάχνεις. Ητανε βέβαια και το ζήτημα των όπλων στη μέση και οι τσιγγάνοι δεν είχανε κανένα να τους δίνει φοβερά και τρομερά όπλα, μόνο κάτι λιανοντούφεκα και ψωρομπομπίτσες, ενώ η κοπέλα μας είχε πάρει άδεια από τους καλούς κυρίους να κατασκευάζει κιόλας όπλα σε ένα αχούρι πλάι στο καλυβάκι της και να κάνει και εμπόριο. Αμέ! Το ότι όλα αυτά τα κάνανε οι καλοί κύριοι για να την ξεφορτωθούνε να μη τους πρήζει τα σκώτια, ούτε που πέρναγε από το νιονιό της.

Ηρθε κάποια στιγμή και στον τόπο μιας άλλης γειτονικής φυλής τσιγγάνων βρέθηκε πετρέλαιο -που να μη βρισκότανε! Αυτό το πολύτιμο αγαθό άνοιξε την όρεξη των καλών κυρίων, που σκεφτήκανε μια κομπίνα. Ετσι είναι οι καλοί κύριοι: όλο στις μπίζνες έχουνε το νου τους, επειδή μάλλον δεν τα καταφέρνουν να φέρνουν βόλτα τις γυναίκες τους. Εχετε δει φαντάζομαι πόσο ξερογκαγκανιασμένες είναι οι κυρίες των καλών κυρίων, περασμένες δέκα λούστρα και πάλι η ξινίλα δε φεύγει από τη μούρη τους. Τι να κάνουνε οι άνθρωποι; το ρίχνουν στις μπίζνες. Η κομπίνα λοιπόν ήτανε να βάλουνε μπροστά τη μικρή να καθαρίσει για τη πάρτη τους. Ελα όμως που οι τσιγγάνοι δεν είναι πολεμόχαροι; Επρεπε να βρούνε τρόπο να τους αγριέψουν. Πώς κυνηγάς στην αυλή ένα κανονικό γουρουνάκι για ν' αγριέψει και μετά να το σερβίρεις σαν αγριογούρουνο; Κάπως έτσι.

Συμβουλεύανε λοιπόν την κοπέλα, που τώρα πια είχε γίνει ένας φοβερός γυναίκαρος, όλο και να στριμώχνει τους τσιγγάνους, όλο και να παίρνει κομμάτια από τη γη τους, όλο και να σακατεύει τα παιδιά τους, όλο και να τους στερεί τροφή και νερό και χρήματα φυσικά. Παράλληλα, χαϊδεύανε τον αρχηγό των τσιγγάνων, του χαρίζανε πούρα και παλτά, τον τραπεζώνανε, στάχτη στα μάτια που λένε για να περνάει ο καιρός. Ο καιρός γιατρεύει τις πληγές λένε, αλλά τις ανοιγμένες πληγές, αυτές που συντηρούνται ανοιχτές, τις κακοφορμίζει, και σιγά σιγά μολύνεται ο οργανισμός και πεθαίνει. Κάτι τέτοιο θέλανε οι καλοί κύριοι. Να κρατιέται ανοιχτή η πληγή, να μένει άλυτο το δίκαιο ζήτημα των τσιγγάνων, ώστε να επέμβουν αυτοί την κατάλληλη στιγμή και να δώσουνε τη λύση που θέλουν. Βέβαια, δίνανε κάτι ψίχουλα που και που, αλλά με σκοπό και σχέδιο, όπως δώσανε πίσω τα εδάφη που είχε πάρει η γυναικάρα από τους γείτονες για να κλείσουν μια πιθανή οδό βοήθειας από εκεί.

Ηρθε μια μέρα που οι καλοί κύριοι δεν αντέχανε άλλο. Θέλανε τα πετρέλαια του γείτονα εδώ και τώρα που λένε. Σφυρίξανε στη γυναικάρα ότι άμα βοηθήσει θα της δώσουνε νερό να ποτίζει τα χωράφια της, σάμπως ήτανε δικό τους το νερό; από το γείτονα τσιγγάνο θα την αφήνανε να το πάρει. Εκείνη πρόλαβε να προετοιμαστεί καλά, έχτισε ένα ψηλό τοίχο να μη μπορούν να μπούνε μέσα, και περίμενε στην τσίτα. Ξεχάσαμε να πούμε ότι ο αρχηγός των τσιγγάνων πέθανε και τη θέση του πήρε ένας άλλος νεότερος που είχε βαρεθεί τα τσιριμπίμ τσιριμπόμ με τους καλούς κυρίους και ένιωθε σεβασμό προς τους ομοεθνείς του και ήθελε το δίκιο της φυλής του να λάμψει, βρε αδερφέ, επιτέλους! Τελοσπάντων, η κατάσταση όσο πήγαινε και αγρίευε.

Η γυναικάρα είχε μπει για τα καλά στο νόημα, είχε και τα φοβερά και τρομερά όπλα της και κανένας δε μπορούσε να βγάλει κιχ. Το νόημα ήτανε το αγρίεμα, έκανε λοιπόν τ' αδύνατα δυνατά να εξαγριώνει όλο και περισσότερο τους τσιγγάνους. Πώς τα κατάφερνε; Ε, άμα στερείς από έναν άνθρωπο ακόμα και την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή, δεν είναι καθόλου δύσκολο να τον κάνεις βαπόρι. Οι τσιγγάνοι από την άλλη, είχανε καταλάβει πολύ καλά τι παίζεται και, μέσα στην απελπισία τους, όρμαγαν στα ίσια και γινόντουσαν ζωντανές μπόμπες οι ίδιοι μη έχοντας άλλο τρόπο να δώσουν στον κόσμο να καταλάβει το πρόβλημά τους, και ούτε στον ήλιο μοίρα που λένε. Πώς καιγόντουσαν ζωντανοί οι βιετναμέζοι μοναχοί για να ξυπνήσει ο κόσμος; Κάπως έτσι. Τουλάχιστον να μη χάνανε κι αυτά που είχανε. Τέρμα απελπισία λέμε. Η γυναικάρα άρχισε να ρίχνει μπόμπες στο ψαχνό, ενώ οι καλοί κύριοι ψάχνανε να βρούνε δικαιολογίες: "ήτανε μικρό και φτωχό κοριτσάκι κι έχει απωθημένα" και άλλα τέτοια.

Ο κόσμος, δυστυχώς, αργεί πάντα να ξυπνήσει, συνήθως όταν συμβαίνουν τέτοια άδικα πράγματα μπροστά στα μάτια του κάνει πως δεν τα βλέπει ή τα κλείνει σφιχτά και γυρίζει απ' το άλλο πλευρό να συνεχίσει τον ύπνο του. Ξυπνάει μονάχα όταν το κακό φτάνει έξω από τη δική του πόρτα. Κάπως έτσι μάλλον θα σκεφτήκανε οι τσιγγάνοι κι αμολήσανε τους δικούς τους "ζωντανές μπόμπες" στα πέρατα της γης μπας και ταράξουνε τους κοιμίσιδες, αλλά μπα. Ξυπνάει εύκολα ένας χορτάτος κοιλαράς; Ετσι έχουνε σήμερα τα πράγματα, η γυναικάρα περιμένει το νερό που της τάξανε οι καλοί κύριοι, οι τσιγγάνοι απειλούν θεούς και δαίμονες ζητώντας το δίκιο τους αλλά πού να τό 'βρουν, ο κόσμος έχει μαζευτεί φοβισμένος τρέμοντας μπροστά στην ψεύτικη απειλή, και το παραμύθι δύσκολα θα τελειώσει αναίμακτα.

Και, μια και πρόκειται για τρομαχτικό παραμύθι, το αίμα κύλισε ποτάμι. Δεν τη γλίτωσε κανείς, ούτε η γυναικάρα ουτε οι τσιγγάνοι και να δούμε και πόσοι άλλοι θα μπερδευτούνε ακόμα. Ολόκληρες πολιτείες και χωριά ισοπεδώθηκαν, χιλιάδες ανθρώπινες ζωές χαθήκαν στο τζάμπα, χιλιάδες παιδάκια ανάπηρα, ορφανά, χωρίς στον ήλιο μοίρα, επειδή η γυναικάρα όταν ήτανε μικρή ήτανε φτωχή και ορφανεμένη και τώρα έχει απωθημένα. Τόσο απλά.

Και οι καλοί κύριοι κάθονται γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι και ξεδιπλώνουνε σχέδια, πού θα βάλουνε τα καινούργια σύνορα των τσιγγάνων, πώς στο καλό θα καταφέρουνε να εξυπηρετήσουν τη γυναικάρα που άμα δεν πάρει το νερό που θέλει θα τους καθίσει στο σβέρκο, πώς θα βρούνε μια πειστική φόρμουλα να επιτεθούνε στον καρατσίγγανο με τα πολλά πετρέλαια, σε κείνον που κρατάει ψυχραιμία και δεν έχει αγριέψει ακόμα.

Εντωμεταξύ, το δυστύχημα είναι ότι υπάρχουνε πάρα πολλοί που νομίζουνε ότι οι καλοί κύριοι έχουνε καλές προθέσεις, αλλά δεν ήρθανε σε μένα να τους μιλήσω, να τους ενημερώσω για το τι ακριβώς σημαίνει "καλός κύριος". Από την άλλη πάλι, οι τσιγγάνοι είναι τόσο πολύ αγριεμένοι που δεν κρατιούνται με τίποτα, και δυσκολεύομαι και'γώ ακόμα να πω ότι είναι καλοί άνθρωποι, και έχουνε δίκιο, και μην τους πειράζετε, μοναχά δώστε τους το δίκιο τους. Αυτά και τρίβω τα μάτια μου γιατί ξύπνησα νωρίτερα από όσο ήτανε προγραμματισμένο.

Αντιμετώπιση μιας μηχανής με μηχανικά μέσα

Μηχανή είναι μια συσκευή μετατροπής ενέργειας. Μια συνηθισμένη μηχανή, όπως του παλιού ρολογιού, έχει πολλά γρανάζια και χρειάζεται λάδωμα για να λειτουργεί άψογα.

Αν το ελληνικό κράτος είναι μια μηχανή, σίγουρα είναι κατασκευαστικά κάπως ατελής. Μερικά γρανάζια είναι ακατάλληλα, άλλα λόγω μεγέθους -έχουν παραχοντρύνει- και άλλα λόγω ακατάλληλης θέσης στο μηχανισμό -βρίσκονται παραπάνω ή παρακάτω από τη θέση που τους πρέπει.

Ετσι, για να λειτουργεί καλά, αντί να προσεχτούν τα γρανάζια και άλλα να τροχιστούν για να λάβουν το κατάλληλο μέγεθος και μερικά να αλλάξουνε θέση, τη φλομώνουμε (τη μηχανή που είναι το ελληνικό κράτος) στο λάδι.

Με το λάδωμα η μηχανή λειτουργεί μεν, αλλά επιλεκτικά: Τρέχει, πετάει προς όφελος εκείνου που παρέχει το λάδι, υπολειτουργεί όμως ταυτόχρονα σε βάρος εκείνου που αρνείται να λαδώσει.

Η μηχανή αυτή υπάρχει και λειτουργεί (όπως λειτουργεί) ερήμην των πολιτικών προσώπων που ασκούν εξουσία. Το ελληνικό κράτος είναι μια μηχανή ανεξέλεγκτη, όσο και αν προσπαθούν κατά καιρούς να την ελέγξουν τοποθετώντας "δικά μας" παιδιά-γρανάζια σε θέσεις-κλειδιά οι εκάστοτε εκλεγμένοι κυβερνώντες. Ισως, μια ιδέα εκθέτω, να λειτουργούσε αποτελεσματικότερα αν, αντί να εκλέγαμε κυβερνώντες εξουσιαστές, εκλέγαμε κατευθείαν τα γραναζάκια, τους υπαλλήλους δλδ του ελληνικού κράτους, π.χ. τον εφοριακό ή τον καθηγητή ή το γιατρό ή το διευθυντή του ασφαλιστικού ταμείου της περιφερείας μας.

Ενα καλό βήμα έγινε με τη μετάθεση ευθυνών -και εξουσίας- στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά ούτε αυτό ήταν αρκετό. Τι να σου κάνει ο κ. Δήμαρχος όταν στα Νεκροταφεία π.χ. λύνει και δένει ο επί συμβάσει εργολάβος ο οικοδομών τάφους; Μάλλον θα πρέπει να εκλέγονται όλοι οι υπάλληλοι, όχι μονάχα οι μόνιμοι αλλά και οι επί συμβάσει. Επί συμβάσει έργου, αορίστου χρόνου, κλπ κλπ, πράγμα που σημαίνει με μια λέξη: Μύλος!

Θα καταντήσουμε να αλληλοψηφιζόμαστε μεταξύ μας και να μετράμε τα κουκιά των γειτόνων της πολυκατοικίας μας. Απαπαπαπα, ούτε αυτό είναι λύση, άκυρη η ιδέα.

Τελικά, η λύση είναι ΜίΑ: Η αξιολόγηση των γραναζιών από τους ίδιους τους πολίτες που εξυπηρετούνται.

ΤΡΟΠΟΣ: Σε κάθε Υπηρεσία, κοντά στο μηχάνημα που δίνει αριθμούς προτεραιότητας, να υπάρχει ένα μηχάνημα με δυο κουμπάκια, ένα ΣΥΝ και ένα ΠΛΗΝ, δίπλα στα ονόματα των υπαλλήλων. Πας σε μια Υπηρεσία π.χ. και αντιμετωπίζεσαι ως πολίτης, με σεβασμό, και γίνεται η δουλειά σου στο άψε σβήσε ΧΩΡίΣ λάδωμα. Την ίδια στιγμή της διεκπεραίωσης, πατάς ένα κουμπάκι ΣΥΝ και αυτό εγγράφεται υπέρ του εξυπηρετικού υπαλλήλου. Αν συναντήσεις δυσκολίες για τις οποίες ευθύνεται ο υπάλληλος, πατάς ΠΛΗΝ. Απλά πράγματα.

Τι είναι το ελληνικό κράτος

01. Είναι ένα εξωτικό φρούτο;
02. Είναι ένα παραδεισένιο νησί;
03. Είναι μια αιωρούμενη πειναλέα ψωλή;
04. Είναι ένα κυτίον παραπόνων;
05. Είναι μια μιζεριασμένη μυξόγρια;
06. Είναι ένας σάκος αρχίδια;
07. Είναι μια αυλή των θαυμάτων;
08. Είναι ένα φτωχό αδέσποτο;
09. Είναι μια ακυβέρνητη βαρκούλα στον ανταριασμένο ωκεανό;
10. Είναι ένα φτερό στον άνεμο;
11. Είναι το νησί των θησαυρών;
12. Είναι ένα ταξίδι προς το άγνωστο;
13. Είναι ένα ταξί με πολλαπλές κούρσες;
14. Είναι ένα τρένο που δεν σταματά να σφυρίζει αδιάφορα;
15. Είναι μια τσέπη;
16. Είναι ένας κώλος; (με ωμέγα, για να φαίνονται και τα δυο κωλομέρια)


Τα ερωτήματα είναι ρητορικά γιατί καθένα έχει την απάντησή του, που είναι λίγο πολύ γνωστή και ταιριάζει γάντι σε κάθε ειδική περίπτωση. Εχω και άλλες πιθανές εκδοχές, που εξαρτώνται από την πλευρά που το βλέπει κανείς, ας μη το κουράζω και πολύ όμως. Εξέθεσα τις σπουδαιότερες. Οποιος εξακολουθεί να πιστεύει ότι το ελληνικό κράτος είναι κάτι τι που αποτελείται από συνειδητοποιημένους πολίτες και ότι είναι κάτι τι ταγμένο να εξυπηρετεί τους πολίτες αυτούς, να γυρίσει και από το άλλο πλευρό. Οποιος έχει απορίες, ας τις τοποθετήσει εδώ μήπως βρεθεί κάποια άκρη.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Απίθανες απαντήσεις στα ρητορικά ερωτήματα**:
(για να μη ψάχνετε στα σχόλια)


01. Είναι ένα εξωτικό φρούτο;
Ναι, για μερικούς είναι. Για όλους όσοι το τρώνε με δέκα μασέλες και δροσίζονται. Απολαμβάνουν παροχές, μίζες, φακελάκια, κλπ γνωστά σορόπια.

02. Είναι ένα παραδεισένιο νησί;
Ναι, για όλους όσοι καλοπερνάνε, "έχουνε μπάρμπα στην Κορώνη" που λένε.

03. Είναι μια αιωρούμενη πειναλέα ψωλή;
Ναι, για πολλούς. Για όλους όσοι έχουνε γαμηθεί μια ζωή στη δουλειά και απολαμβάνουν ψίχουλα, για όσους πληρώνουν ταχτικά τους φόρους, είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους προς αυτό, αλλά εκείνο (το ελληνικό κράτος) συνεχίζει να τους γαμεί.

04. Είναι ένα κυτίον παραπόνων;
Ναι, για όλους όσοι αρκούνται να παραπονιούνται χωρίς να κάνουν κάτι τι το ελάχιστο ώστε να αλλάξουν προς το καλύτερο τα πράγματα, δλδ εξακολουθούν να συμμετέχουν σε ένα παιχνίδι εκλογικό και δεν αλλάζουν ρότα.

05. Είναι μια μιζεριασμένη μυξόγρια;
Ναι, η γνωστή και μη εξαιρετέα Ψωροκώσταινα, η οποία ΖΕΙ ακόμα!

06. Είναι ένας σάκος αρχίδια;
Ναι, αυτό το ξέρουνε όλοι όσοι τα βρίσκουν κάθε μέρα μπροστά τους. Στις διάφορες Υπηρεσίες. Συχνά στις μεγαλύτερες θέσεις.

07. Είναι μια αυλή των θαυμάτων;
Ναι, φυσικά. Διαφορετικά πώς θα τα βγάζανε πέρα οι εκάστοτε κυβερνώντες;

08. Είναι ένα φτωχό αδέσποτο;
Και βέβαια είναι. Τόσοι και τόσοι το έχουνε "του κλότσου και του μπάτσου".

09. Είναι μια ακυβέρνητη βαρκούλα στον ανταριασμένο ωκεανό;
Ναι, οπωσδήποτε. Πάει όπου το πάει το κύμα. Χρειάζεται παραπάνω επεξήγηση; Δε φτάνει η "εκφραζόμενη θέση μας" που αλλάζει κάθε τόσο;

10. Είναι ένα φτερό στον άνεμο;
Αυτό κι αν είναι! Εντελως στον αέρα! Δίχως ίχνος ερείσματος.

11. Είναι το νησί των θησαυρών;
Βεβαιότατα, για πάρα πολλούς τυχάρπαστους που θησαυρίζουν, τραπεζίτες με κομπιναδόρικες τράπεζες, βιομηχάνους χωρίς βιομηχανίες, κλπ κλπ

12. Είναι ένα ταξίδι προς το άγνωστο;
Σωστά, ένα ταξίδι με βάρκα την Ελπίδα. Διαφορετικά, θα την είχαμε κανει όλοι από δω πέρα.

13. Είναι ένα ταξί με πολλαπλές κούρσες;
Οι κούρσες πάνε κι έρχονται, μα η αγάπη μένει. Αλλάζει η ταρίφα, ο ταξιτζής, αλλά παραμένει το ήπιο μεσογειακό μας κλίμα.

14. Είναι ένα τρένο που δεν σταματά να σφυρίζει αδιάφορα;
Ναι, αλλά δε χωράμε όλοι μέσα. Το τρένο σφυριζει πλησιάζοντας το σταθμό αλλά σπάνια σταματά για νέους επιβάτες.

15. Είναι μια τσέπη;
Σίγουρα! Μια τεράστια τσέπη που τσεπώνει συνέχεια χωρίς να αποδίδει τίποτα. Που και που ξεφεύγει κανα ψιχουλάκι και είναι δύσκολο να προλάβει ν' αρπάξει κανείς έστω και αυτό. Το κράτος-τσέπη ορμάει και του το παίρνει πίσω.

16. Είναι ένας κώλος;
Ε, αυτό πια είναι πασίγνωστο. Πόσες φορές δεν έχει λεχθεί και από επίσημα χείλη;

**Αφιερωμένο στο ελληνικό κράτος με πολλή αγάπη και ενδιαφέρον:-)



ΣΗΜ. Στη σημερινή μου έκρηξη οδηγήθηκα μετά από ένα ακόμα επαναλαμβανόμενο (πόσες φορές, θα σας γελάσω) σφάλμα ή ολιγωρία ή αποτέλεσμα ραχατιού του ελληνικού μας κράτους, αντί να πω το γνωστό: "Ε, δεν είμαστε λαός! Δεν είμαστε λαός!"

ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ !

1. Δημοσίευμα της Καθημερινής
2. Αναδημοσίευση από την υπηρεσία ειδήσεων του Yahoo
3. Δημοσίευμα του Βήματος
4. Ραδιοφωνική εκπομπή σήμερα στον SKY

-------
ΣΗΜ. Ο μόνος που αναφέρθηκε στη σχετική σελίδα με το ψήφισμα ήταν ο ραδιοφωνικός προσκεκλημένος Σκούρας Ζαχ. πρόεδρος του Βιολογικού τμήματος του Α.Π.Θ.

Η ελληνική επαρχία προβληματίζεται για τα Γενετικά Τροποιημένα Τρόφιμα

Παραθέτω αυτούσιο το άρθρο από τη σελίδα της Αιτωλικής Εταιρείας Προστασίας Τοπίου και Περιβάλλοντος:


ΓΕΝΕΤΙΚΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΤΡΟΦΙΜΑ

Στο ερώτημα τι είναι γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα θα μπορούσαμε να απαντήσουμε ότι αυτά είναι σπόροι γεωργικών προϊόντων (καλαμπόκι, σιτάρι, σόγια κλπ.) που κατασκευάζονται στα εργαστήρια γιγαντιαίων πολυεθνικών εταιριών με σκοπό τα φυτά που προέρχονται απ’ αυτούς να αντέχουν σε ζιζανιοκτόνα - φυτοφάρμακα που παράγουν μόνο αυτές οι ίδιες οι εταιρίες.
Με τη χρήση των τοξικών αυτών φαρμάκων που παράγουν οι βιομηχανίες αυτές, καταστρέφονται όλα τα ζιζάνια που φύονται στα χωράφια των καλλιεργειών, αλλά όχι και τα φυτά του προϊόντος που καλλιεργείται, με αποτέλεσμα την αύξηση της παραγωγής του συγκεκριμένου προϊόντος κατά στρέμμα.
Οι εταιρίες αυτές χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους της γενετικής μηχανικής με τις οποίες μπορούν και μεταφέρουν γονίδια από έναν οργανισμό σε άλλο. Γονίδια π.χ από τρία βακτήρια και δύο ιούς τοποθετούνται σε γενετικό υλικό από σπόρο καλαμποκιού και κάνουν το παραγόμενο φυτό ανθεκτικό σε συγκεκριμένο ζιζανιοκτόνο δηλητήριο. Η ανθεκτικότητα αυτή επιτρέπει την αυθαίρετη και αλόγιστη χρήση αυτών των ζιζανιοκτόνων και επιπλέον τα γενετικώς τροποποιημένα αυτά φυτά δυνατόν να παράγουν ένζυμα και ουσίες με απρόβλεπτες δυσμενείς επιπτώσεις σε φυτικούς και ζωικούς οργανισμούς.
Η παραγωγή τέτοιων σπόρων στα εργαστήρια των πολυεθνικών αυτών εταιριών εμπεριέχουν εξαιρετικά μεγάλους κινδύνους για την παγκόσμια οικονομία και οικολογική ισορροπία ολόκληρου του πλανήτη αλλά και για τον ίδιο τον άνθρωπο για τους εξής λόγους.

1. ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΑΓΟΡΑΣ ΣΠΟΡΩΝ ΑΠΟ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ

Οι σπόροι που παράγονται από τα εργαστήρια αυτά, παράγουν φυτά των οποίων οι σπόροι των καρπών τους στερούνται της ικανότητας να φυτρώνουν όταν τους σπείρει εκ νέου ο παραγωγός. Αυτό έχει σαν συνέπεια οι παραγωγοί να είναι υποχρεωμένοι κάθε χρόνο να αγοράζουν σπόρους αποκλειστικά από την πολυεθνική αυτή εταιρία, η οποία έχει πολύπλοκες και πολυδάπανες μεθόδους να κάνει ξανά παραγωγικούς τους στείρους σπόρους της. Οι παραγωγοί επίσης θα είναι υποχρεωμένοι να αγοράζουν και τα ανάλογα φυτοφάρμακα της ίδιας εταιρίας απέναντι στα οποία και μόνο σε αυτά, είναι ανθεκτικές οι αναπτυσσόμενες καλλιέργειες. Αυτό όπως αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς ενέχει τον κίνδυνο 4-5 πολυεθνικές εταιρίες να ελέγξουν κάποια στιγμή την παγκόσμια παραγωγή τροφίμων και έτσι να ασκούν ανεπίτρεπτους εκβιασμούς σε ολόκληρους λαούς ή κυβερνήσεις. Βλέπουμε εδώ δηλαδή να είναι έτοιμα να εφαρμοστούν στην πραγματικότητα μέθοδοι που λίγα χρόνια πριν αποτελούσαν σενάρια κινηματογραφικών ταινιών φαντασίας.

2. ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΝ ΙΔΙΟΤΗΤΩΝ ΣΕ ΣΥΓΓΕΝΙΚΑ ΕΙΔΗ ΦΥΤΩΝ ΜΕ ΦΥΣΙΚΟ ΤΡΟΠΟ

Τα γενετικά τροποποιημένα αυτά φυτά μπορούν να διασταυρωθούν ελεύθερα στη φύση με συγγενικά τους είδη και να δημιουργήσουν δυσκολοεξόντωτα νέα ζιζάνια αφού και αυτά ενδεχομένως θα γίνουν κάποια στιγμή ανθεκτικά στα ίδια ζιζανιοκτόνα στα οποία ήσαν ανθεκτικά τα γενετικώς τροποποιημένα. Θα αναφέρουμε εδώ το παράδειγμα της ελαιοκράμβης στην Ευρώπη όπου υπάρχουν 900 συγγενικά της είδη ενώ ήδη εντύπωση προκαλεί τελευταία η παρατηρούμενη ικανότητα των βακτηριδίων του εδάφους να μεταφέρουν τα ξένα γονίδια από τα γενετικά τροποποιημένα φυτά σε άλλα φυτά. Φυτά καλαμποκιού, σόγιας, βαμβακιού, που έχουν γενετικά τροποποιηθεί ώστε να παράγουν τοξίνες παρόμοιες με αυτές που παράγει ο βάκιλος της Θουριγγίας, παρατηρήθηκε ότι προκαλούσαν ταυτόχρονα και την ανάπτυξη ανεπιθύμητης ανθεκτικότητας σε βλαβερά για τις καλλιέργειες έντομα. Οι διασταυρώσεις αυτές και η δημιουργία νέων φυτών με νέες ιδιότητες μπορεί να έχει σαν συνέπεια την παραγωγή από τα φυτά αυτά ουσιών με πολύ επικίνδυνες επιπτώσεις για διάφορους άλλους φυτικούς ή ζωικούς οργανισμούς, ωφέλιμους ή μη, τους οποίους μπορεί να απειλήσουν ακόμα και με πλήρη εξαφάνιση. Πρόσφατα είδαμε δημοσιεύματα σύμφωνα με τα οποία σε καλλιέργειες με γενετικά τροποποιημένα φυτά μεγάλοι πληθυσμοί από πεταλούδες ψοφούσαν από άγνωστη ουσία που παρήγαγε το καλλιεργούμενο και γενετικά τροποποιημένο προϊόν.

3. ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΟΥΣΙΩΝ ΑΠΟ ΓΕΝΕΤΙΚΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΦΥΤΑ

Εξαιρετικά επικίνδυνο, για τον ίδιο τον άνθρωπο αυτή τη φορά, είναι το γεγονός ότι με την τροποποίηση που γίνεται στο γενετικό υλικό των διαφόρων φυτών, αυτά ναι μεν αποκτούν ανθεκτικότητα απέναντι σε ένα συγκεκριμένο ζιζανιοκτόνο αλλά ταυτόχρονα, δεν είναι κανένας σε θέση να μας πει αν αυτή η τροποποίηση θα έχει και άλλες επιπτώσεις στη γενετική συμπεριφορά του προϊόντος. Είναι πολύ πιθανό τα φυτά αυτά τελικά να παράγουν και ουσίες με διάφορες δυσμενείς επιπτώσεις π.χ με αλλεργιογόνες ιδιότητες που σε ορισμένα άτομα μπορεί να προκαλούν ακόμα και θανατηφόρα αλλεργικά shock ή να έχουν δυσμενείς επιπτώσεις στην γονιμότητα του σπέρματος στον άνδρα ή του ωαρίου στη γυναίκα, ή να αναπτύσσουν καρκινογόνο δράση κλπ.

4. ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΛΗΡΟΥΣ ΓΝΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΣΥΝΕΠΕΙΩΝ ΜΙΑΣ ΓΕΝΕΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΤΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΟΔΗΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΓΟΡΑ ΜΕ ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΟ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΡΟΠΟ

Οι γιγαντιαίες πολυεθνικές που σκοπός τους είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους και μόνο, ρίχνουν τελικά στην παγκόσμια αγορά γενετικά τροποποιημένα προϊόντα χωρίς να έχουν ούτε οι ίδιες επαρκή εμπειρία πάνω στις συνέπειες της παρέμβασης τους πάνω στους γενετικούς κώδικες των προϊόντων τους αυτών. Την ποικιλομορφία δηλαδή των ειδών που διαμόρφωσε η φύση μέσα σε εκατομμύρια χρόνια με τις λεγόμενες μεταλλάξεις, ο άνθρωπος επιχειρεί να το πετύχει στα εργαστήρια αυτών των πολυεθνικών, σαν επικίνδυνος μαθητευόμενος μάγος, μέσα σε λίγους μήνες. Αν σκεφτεί κανείς πως βρισκόμαστε στην αρχή ακόμα της επίλυσης του γρίφου του γενετικού κώδικα και έχουμε ακόμα πάρα πολλά να μάθουμε και να εξιχνιάσουμε, εύκολα αντιλαμβάνεται τους τεράστιους κινδύνους που παραμονεύουν λόγω και της γιγαντιαίας, σε πλανητικό επίπεδο, εφαρμογής των μεθόδων αυτών. Καλό είναι να αναφέρουμε πως για την παραγωγή των διαφόρων φαρμάκων π.χ αντιβιοτικών τα ερευνητικά εργαστήρια επιλέγουν ελάχιστες τελικά ενώσεις από χιλιάδες παρόμοιες που παράγουν στα εργαστήρια τους και τελικά καταλήγουν σε μία η οποία πριν δοθεί στην κατανάλωση περνά μέσα από τεράστιο αριθμό πειραμάτων πάνω σε πειραματόζωα και τελικά μέσα από αυστηρές προδιαγραφές παίρνει την άδεια κυκλοφορίας. Παρά την αυστηρότητα αυτή αρκετές από αυτές τις ουσίες αποσύρονται αργότερα λόγω των παρενεργειών τους που παρατηρούνται στον άνθρωπο ή λόγω της καρκινογόνου πολλές φορές δράσης τους.

5. ΟΙ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΤΑΜΠΕΛΕΣ ΣΤΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΝΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΟΥΝ ΤΟΥΣ KΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΓΕΝΕΤΙΚΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΤΟΥΣ

Μόνο εξαιρετικά διεστραμμένα μυαλά θα μπορούσαν να συλλάβουν τέτοιο τρόπο βιασμού της φύσης και ελέγχου της παγκόσμιας γεωργικής παραγωγής. Έτσι με την εξέλιξη αυτή της γενετικής θα αποφασίζουν για την τροφή μας 4-5 γιγαντιαίες πολυεθνικές εταιρείες οι οποίες ήδη στην Αμερική κατάφεραν να θεωρούνται τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα τους ως φυσικά. Στην Ευρώπη όμως την οποία δεν έχουν καταφέρει να ελέγξουν, η αντίδραση των διάφορων κοινωνικών ομάδων και με πρωτοπόρο την Greenpeace ήταν έντονη. Το 80% των καταναλωτών απορρίπτει τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα και απαιτεί να μπουν ταμπέλες που να δηλώνουν την προέλευση του προϊόντος ώστε ο καταναλωτής να έχει την δυνατότητα να διαλέξει, κάτι που απορρίπτουν ασυζητητί οι πολυεθνικές εταιρίες. Ο Ευρωπαίος καταναλωτής θα πρέπει να ξέρει ότι ήδη καταναλώνει προϊόντα με πρώτη ύλη από γενετικά τροποποιημένα προϊόντα. Η γενετικά τροποποιημένη σόγια που παράγεται στην Αμερική είναι ήδη αναμεμιγμένη με την κανονική και μπορεί να βρίσκεται στο 60-70% των βιομηχανοποιημένων τροφίμων που καταναλώνουμε. Έτσι παρά τη θέλησή μας συμμετέχουμε σε ένα μαζικό και ανεξέλεγκτο παγκόσμιο πείραμα.

Σαν συμπέρασμα θα λέγαμε ότι οφείλουμε όλοι μας να δραστηριοποιηθούμε:

** Σε προσωπικό επίπεδο, απορρίπτοντας τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα και επιλέγοντας τα βιολογικά προϊόντα, για την παραγωγή των οποίων από τον κανονισμό της Ε.Ε απαγορεύεται η χρήση γενετικά τροποποιημένων σπόρων.
** Σε Νομαρχιακό επίπεδο απορρίπτοντας τις αιτήσεις εταιρειών για την εγκατάσταση πειραματικών καλλιεργειών με γενετικά τροποποιημένα φυτά.
** Σε επίπεδο Ελληνικού και Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου επιβάλλοντας με κανονισμό τη σήμανση των γενετικά τροποποιημένων τροφών και ζητώντας την απαγόρευση της αποκλειστικής διάθεσής τους από λίγες εταιρείες, προς αποφυγή του κινδύνου των ολιγοπωλίων.

Αιτωλική Εταιρεία Προστασίας Τοπίου και Περιβάλλοντος

φάρμακα, τρόφιμα, πετρέλαιο

Η χαρά των επιχειρηματιών του εγγύς μέλλοντος.
Ο έλεγχος του ανθρώπου, της ζωής και των δραστηριοτήτων του.

Η Πόλη κι η Αρκούδα

Η Πόλη κοιμάται το καλοκαίρι και η Αρκούδα το χειμώνα. Η Πολική Αρκούδα πότε κοιμάται;

Ο πόνος ως ανάγκη - Η κοινωνία του πόνου

Η παροιμία που λέει «μπρος στα κάλλη τί 'ν' ο πόνος» την εποχή που πρωτοειπώθηκε, μάλλον αφορούσε άμεσα τη γυναίκα κι όλα όσα υπέφερε για να βρίσκεται μέσα στη μόδα και να αρέσει... σε ποιόν άλλο; Στον άνδρα!

Στην Κίνα γνωρίζουμε για τα λιλιπούτεια πέλματα που πετύχαιναν οι μπανταρισμένες με επάλληλους σφιχτούς επιδέσμους άμορφες μάζες οσταρίων, παραμορφώνοντας το γυναικείο πέλμα και βασανίζοντας τη γυναίκα επί αιώνες με αιώνιο πόνο, με υψηλό αντάλλαγμα την προτίμηση του άνδρα και την ξεχωριστή θέση στην κοινωνία. Οι φτωχιές γυναίκες δεν είχαν την "πολυτέλεια" των μικρών πελμάτων, γιατί έπρεπε να στέκονται καλά στα πόδια τους και να δουλεύουν στα χωράφια.

Δεν έχουν περάσει τόσα πολλά χρόνια απ' τη θριαμβευτική κατάργηση του κορσέ με τις μπανέλες -από φάλαινα παρακαλώ, αργότερα κυκλοφόρησαν οι μεταλλικές- που βασάνιζε για κάμποσους αιώνες την «πολιτισμένη» γυναίκα -του δικού μας πολιτισμού- φυλακίζοντας το σώμα της, δυσχεραίνοντας την αναπνοή της... κι όλ' αυτά γιατί; Για να είναι «του συρμού» και να αρέσει!

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα για διάφορους πολιτισμούς, σε διάφορες εποχές, για παρόμοια βασανιστήρια, όπου ο πόνος αποτελούσε ανάγκη για... σωματική ανέλιξη!

Οι διάφορες θρησκείες εισήγαγαν -όχι άσκοπα- επίσης τον (ψυχικό και σωματικό) πόνο, ως μέσο πνευματικής ανέλιξης. «Ον αγαπά ο Θεός παιδεύει» λέει μια άλλη παροιμία κι ο λαός μας πιστεύει πως το πολύ το παίδεμα του ανθρώπου, το βασάνισμα της ψυχής και της ζωής τα βάσανα οδηγούν κατευθείαν στον Παράδεισο!

Το σφάλμα γεννήθηκε την ίδια στιγμή που ταυτίστηκε η έννοια της παιδείας-εκπαίδευσης με την έννοια του παιδεμού-βάσανου. Φαίνεται πως η εκτροπή αυτή συνέβη μετά τα συστηματικά σωματικά ή πνευματικά βασανιστήρια-τιμωρίες, που επέβαλλαν σκληροί παιδαγωγοί προς γνώση και συμμόρφωση, στο απώτατο παρελθόν.

Η βάση για την εκπαίδευση των νέων, που θά 'πρεπε να είναι το παράδειγμα, το υπόδειγμα του μεγαλύτερου και σοφότερου, μετετράπει -αλλοτριώθηκε θα λέγαμε σήμερα- σε τιμωρία, ποινή, εκβιασμό, βασανιστήριο σωματικό και πνευματικό, μάλλον από κάποιους εκπαιδευτές που ήταν εντελώς ακατάλληλοι να ασκήσουν το λειτούργημα του παιδαγωγού -πιθανόν ίσως επειδή οι ίδιοι δεν ήταν σε θέση ν' αποτελέσουν -ή να προβληθούν ως- παραδείγματα.

Ετσι, τα παράγωγα της λέξης παιδί, παιδειά και παιδεία που συνδεόντουσαν με το παιχνίδι, εκτροχιάστηκαν προς σημασίες εντελώς αντίθετες, όπως παιδεμός, εκπαίδευση, παιδαγωγός -και μη πει κανείς πως ακούγοντας αυτή τη λέξη δεν πάει ο νους του προς την αντίθετη του παιχνιδιού κατεύθυνση.

Ο παιδαγωγός χτυπούσε το μαθητή για να μάθει, του προξενούσε πόνο δηλαδή για να εκ-παιδευτεί με το φόβο και όχι με το παράδειγμα. Πιστεύω πως η μετάλλαξη αυτή έγινε όταν ακριβώς αποδείχτηκε πως «ο φόβος του πόνου» αποτελεί συντομότερη οδό από το «καλό παράδειγμα», λιγότερο χρονοβόρο τουλάχιστον, προς τη μάθηση.

Τώρα, πόση υποκρισία κρύβεται πίσω απ' τους μαθητές που με φόβο εκπαιδεύτηκαν και ποιά είναι η διάρκεια αυτής της μάθησης -για πότε δηλαδή πετάνε όλα τα ιδανικά στον αέρα μπροστά στο δέλεαρ μιας ικανοποιητικής αμοιβής π.χ.- και πόσο η επίδρασή τους στις μελλοντικές γενιές είναι ολέθρια, αυτά δεν συζητούνται από κανένα, αν και καθημερινά τα συναντούμε, μια και ο φόβος αποτελεί δυστυχώς τη βάση της «προηγμένης» κοινωνίας μας.

Περισσότερη πρόοδος σημαίνει περισσότερος φόβος, περισσότερος πόνος.

Σήμερα, ο πόνος ο σωματικός προκαλείται για τους ίδιους περίπου λόγους, για να αρέσουμε, να παραμείνουμε «νέοι» στην εμφάνιση φτιάχνοντας δόντια, μασέλες, φυτεύοντας τρίχες, τσιτώνοντας το δέρμα του προσώπου και υποβάλλοντας τον εαυτό μας σε εξαντλητικές ή απωθητικές δίαιτες και γυμναστικές, που δεν υπάρχει καμμιά ένδειξη πως ωφελούν την υγεία μας πραγματικά. Μια ματιά στους εκφωνητές ειδήσεων είναι η καλύτερη απόδειξη. Το άγχος τους διαπερνά την οθόνη της τηλεόρασης.

Εδώ η κινητήρια δύναμη είναι η «θέληση», δηλαδή ο φόβος δεν επιβάλλεται πλέον απ' έξω, επιβάλλεται τώρα «από μέσα», έχει παραδώσει τη σκυτάλη στη θέληση του να είμαστε αποδεκτοί, είναι ο φόβος «του να μην είμαστε αποδεκτοί» σε μια κοινωνία που νεάζει, όχι επειδή αναδεικνύει τη νεότητα και τη νεολαία με τις φρέσκιες ιδέες ως πρώτη δύναμη, αλλά υποτιμώντας ακριβώς και αποκηρύσσοντας την αξία και το λόγο του -πραγματικά- νέου ανθρώπου.

Αν ερωτηθούν ομως αυτοί που πιστεύουν πως «θέλουν» να υποβάλλονται στα σύγχρονα βασανιστήρια πόσο το θέλουν, μάλλον θ' απαντήσουν «έτσι πρέπει». Αλλη μεταβολή αυτή ή μάλλον επιστροφή στις... ρίζες! Πρέπει!...

Σήμερα η μάχη δίνεται εναντίον του χρόνου, που όμως περνάει χωρίς να μας ρωτάει. Απλά, χάνουμε κάποιο χρόνο αυτοβασανιζόμενοι κάτω απ' την επίδραση της ουτοπικής σκέψης πως έτσι τον νικάμε.

Ο χρόνος είναι ο βασικός εχθρός του ανθρώπου ή μάλλον ο εχθρός είναι η αντίληψη, η συναίσθηση του χρόνου. Ισως αυτή η αντίληψη να ήταν ο καρπός του «δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού», η γνώση του πεπερασμένου διαστήματος της ζωής μας, ότι δεν ζούμε αιώνια δηλαδή.

Από που άρχισα και που κατέληξα...

Ετσι είναι η σκέψη, ατίθασση σαν άλογο άγριο στον άνεμο τρέχει και επαγωγικά οδηγείται σε μονοπάτια που δεν έχει προδιαγραφεί η πορεία τους. Αλλοτε ομαλά κι άλλοτε δύσβατα, τα μονοπάτια της σκέψης δίνουν ικανοποίηση σ' αυτόν που τ' ακολουθεί, χάρη στις εκπλήξεις που τον περιμένουν σε κάθε βήμα.

Τελικά, θα αποκαλύψω την αφορμή που με οδήγησε να εκτεθώ: Ενα ωραίο πρωί πήγα στον οδοντίατρο επειδή είχα κάποιο πρόβλημα στα δόντια μου. Μετά τις απαραίτητες προκαταρκτικές διαδικασίες -πλάκες, κλπ- κάθησα μισοξαπλωμένη στην περίφημη «καρέκλα». Οι πρώτες ενέσεις αν και παυσίπονες ήταν αρκετά οδυνηρές. Κατόπιν, όταν άκουσα τη φράση «και τώρα, με την επόμενη ένεση θα πονέσετε λιγάκι» δε θέλησα ν' ακούσω τίποτ' άλλο. Σηκώθηκα κι έφυγα με μια εσωτερική κραυγή να με κατακλύζει: ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΠΟΝΟ! ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ ΠΟΝΟ!!!

Φαιδρή ίσως η αφορμή, η αιτία όμως για όσα προβληματίστηκα πιστεύω πως παραμένει πολύ σοβαρή...

Η αιτία αυτή που μένει θαμένη και μη αναγνωρίσιμη για χιλιάδες χρόνια είναι αυτή που κατατρώει τον άνθρωπο κι ο πόνος θα σταματήσει -Ο ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΠΟΝΟΣ- όταν οι λόγοι που τον προκαλούν πάψουν να υπάρχουν.

Αυτό προϋποθέτει απελευθερωμένους και υγιείς, πνευματικά και σωματικά, ανθρώπους. Με την αποδοχή του θανάτου απο γηρατειά στο δικό μας κρεββάτι στο σπίτι μας και όχι σ' ένα απρόσωπο κρεββάτι νοσοκομείου.

1ο μεγάλο θέμα: Διακοπές!

Αύριο είναι 15αύγουστο και μετράω τα κουκιά και δε βγαίνουν για να πάω διακοπές. Και τι να διακόψω; Να κάνω μερικά μπλουμ! στη θαλασσίτσα θέλω, αλλά...
Μάλλον θα παίρνω το πούλμαν της ενορίας μου. Λες; 5 € πήγαιν' έλα. Καλά είναι. Κι από χρόνου στο εξοχικό μας, αυτό που ΘΑ χτίσουμε με το δάνειο που ΘΑ πάρουμε ΑΝ...